Als je ouders de 2e wereldoorlog (bewust) hebben meegemaakt, merk(te) je daar als kind ook wat van?

Ja, daar heeft een hele generatie onder geleden. Nou ja, niet de hele generatie, maar wel de kinderen van ouders die rechtstreeks met het oorlogsgeweld in aanraking zijn gekomen. Dat ook die generatie getraumatiseerd is, is algemeen aanvaard. Er is zelfs een woord voor bedacht:
'tweede generatie syndroom'.

Dit is een veelbesproken onderwerp.
Mijn moeder was samen met mijn oma ondergedoken. Zij moest als kind voor haar zieke moeder zorgen, in angstige omstandigheden. Daardoor heeft een deel van haar jeugd moeten inleveren. Dat heeft uiteraard gevolgen gehad voor haar verdere leven en de opvoeding van haar kinderen. Er werd niet veel over die tijd gesproken. Mijn tante zal als kind in een concentratiekamp. Zij heeft het overleefd, maar wilde er nooit over praten. Pas de laatste jaren komen er meer herinneringen en verhalen naar buiten. Dit heeft wel een forse impact gehad op mijn neven. Een aantal van hen is aangemerkt als 2e generatie oorlogsslachtoffer, hoewel ze na 1960 zijn geboren.
En zo zullen heel veel mensen hun verhaal hebben.

Toegevoegd na 3 minuten:
Dus ja, daar heb ik wel het een en ander van meegekregen. Maar indirect.

Mijn vader is opgegroeid tijdens de oorlog, en dat is altijd wel merkbaar gebleven. Het duidelijkste effect: mijn vader heeft een lichtelijke obsessie met altijd voldoende voorraad eten te hebben om pakweg zes maanden te kunnen overleven. Blikken, potten vriesdroog, liefst jaren houdbaar.

Hij weet dit van zichzelf, en weet dat het niet helemaal rationeel is. Ooit had hij genoeg voorraad voor een heel jaar, nu heeft hij dat bewust teruggebracht tot een paar maanden.

Absoluut ! Mijn ouders hebben de hongerwinter mee gemaakt. Ik moest als kind dus altijd mijn bord leeg eten. Daarnaast ken ik ook stel anti-duitsland liedjes. Daarnaast zijn mijn ouders veel slectiever en spaarzamer met geld. Aan punt is dat mijn ouders sneller 'af takelen' Hun botten zijn broos door gebrek aan goed voedsel toen ze in hun groei zaten. Daarnaast hebben ze nog tal van andere lichamelijke en geestelijke ongemakken

Ik ben dus zo'n 2e generatie man (in 1945 geboren)
Ja ik herken veel van het bovenstaande, we moesten ook zeep opmaken tot het allerlaatste flintertje, en dan de flintertjes weer opsparen en in een doekje naaien.
En elke verjaardag werd er wel op een of andere manier over vroeger (de oorlog) gesproken. Overigens eet ik nog steeds mijn bord helemaal leeg, en heb ik het mijn kinderen (35 en 31) vroeger ook aangeleerd.

Ik ben van 1944 (hongerwinter amsterdam).Mijn vader die bakker was en was opgepakt bij een razia was niet bij m'n geboorte.In Hamburg moest hij werken als bakker en maakte het bombardement mee.En ja de jaren na de oorlog heeft het best een impact gehad in het gezin.Wij als kind hoorden wel de verhalen maar wat konden wij ons erbij voorstellen.Ik ben ook best blij dat het boek hongerwinter amsterdam in mijn bezit is al ligt het uit elkaar.Soms pak ik het weer eens om NIET te vergeten wat die ouders van ons hebben geleden.