Waardoor komt het dat de aanwijzende voornaamwoorden (deze, die, dit en dat) in onze taal, zo vaak verkeerd gebruikt worden?

Dat heeft rechtstreeks te maken met het 'verdwijnen' van de lidwoorden, met name het onzijdig lidwoord HET voor concrete voorwerpen. Zoals al vaker op GV aan bod gekomen, verdwijnen deze lidwoorden heel langzaam maar zeker omdat hun logica inmiddels door alle taalvernieuwingen ver te zoeken is, en we ze alleen maar kennen omdat we de taal van jongs af an zo vaak horen.

Vooral de invloed van de vele nieuwe Nederlanders op de taal die we horen, niet alleen om ons heen maar ook in de media, waar al jarenlang geen waarde meer wordt gehecht aan het correct Nederlands kunnen (uit)spreken en bijvoorbeeld in de muziek, zorgen ervoor dat dergelijke taal 'fouten' ook in de spreektaal (eerst van jongeren, later ook andere bevolkingsgroepen) beginnen door te dringen. 'De huis met die groene dak' klinkt gewoon niet meer echt fout als je het 1000 keer gehoord hebt. Onze generatie (35+) klinkt het nog totaal verkeerd in de oren, maar mijn kinderen moeten al drie keer goed gaan luisteren voor ze weten wat er mis is met die zin. En dan luisteren ze nog niet eens naar taalvirtuozen als Ali B en Jes R. of hoe die taalvernieuwers ook mogen heten.

Waar 'de' en 'het' al moeilijk is, is het onderscheid tussen deze en die natuurlijk nog lastiger. Dit (hier) en dat (daar) lijkt eenvoudiger aan te leren, maar ach, als je toch bezig bent alles door elkaar te gooien (en daar komt de invloed van de jongerencultuur om de hoek kijken)is het ook wel 'geinig' om het met andere woordjes te doen ; lekker krom praten.

Taalvernieuwing, taalverloedering, taalverandering, taalevolutie.....hoe je het noemen wilt hangt af van je kijk op taal, maar taal is in ieder geval altijd interessant.

Toegevoegd na 6 minuten:
Met discriminatie heeft dat overigens helemaal niets te maken ; Nederlands IS gewoon een moeilijke taal om te leren.
Ben nu trouwens wel benieuwd naar de reden voor dat minnetje ; gecorrigeerd worden is geen punt, maar ik weet graag waarop.....

Veel Nederlanders die hun jeugd niet in Nederland hebben liggen of niet uit Nederlandse ouders geboren zijn, hebben blijvend moeite met de lidwoorden. Deze lidwoorden zijn ook verdomd lastig te leren, omdat er geen houvast is en bijna geen ezelsbruggetjes zijn om ze aan woorden te koppelen.

In veel andere talen die hier gesproken worden bestaan de lidwoorden niet, bijvoorbeeld in het Papiamento is alles 'e'. (net als in het Engels 'the').
Als je in je moedertaal geen lidwoorden kent, is het extra moeilijk om ze in een nieuwe taal je wel eigen te maken.

Lidwoorden zijn vervolgens gekoppeld aan aanwijzend voornaamwoorden: DE man DIE, HET meisje DAT, etc.
Logisch dat deze aanwijzend voornaamwoorden ook verkeerd worden gebruikt: de lidwoorden worden immers niet correct beheerst.

Een bijkomend probleem van de laatste jaren is dat Autochtone kinderen het verkeerde taalgebruik van hun , van oorsprong buitenlandse, vriendjes overnemen.
Het schijnt momenteel zelfs 'cool' 'vet' en 'in' te zijn om lidwoorden en aanwijzend voornaamwoorden te verhaspelen.

Evengoed erger ik me nog veel meer aan autochtone Nederlanders die de werkwoorden niet beheersen (ik HOUDT van spruitjes, jij HOUD van spinazie), ALS en DAN door elkaar halen en het woord HUN verkeerd gebruiken.

Dus: Laten we eerst zelf nog eens op taalcursus gaan voordat we de schuld aan de nieuwe Nederlanders geven.

Ik ben van mening dat het ook te maken kan hebben met de mentaliteit van ons 'Nederlanders' ten opzichte van correct taalgebruik. Zelf ben ik redelijk linguïstisch aangelegd, maar ik zie bij mijn kinderen dat zij er veel meer moeite mee hebben. Ik corrigeer hen dan ook regelmatig (sterke werkwoorden in de verleden tijd en dergelijke). Ik zie en hoor vaker in mijn omgeving dat ouders hun kinderen niet meer corrigeren (wellicht de instelling: dat doen ze op school wel?) en zelf ook regelmatig fouten maken. Misschien vinden mensen het niet meer zo belangrijk.

De invloeden van streektaal kunnen er ook mee te maken hebben. Ik woon zelf in Limburg en spreek ook dialect (niet in thuissituatie). Ik merk bijvoorbeeld dat hier vaker gezegd wordt: "hij is groter dan mij". De oorsprong hiervan is mijns inziens in het dialect te vinden. Dus niet alleen de aanwijzende voornaamwoorden die verkeerd gebruikt worden, maar ook andere taalkundige foutjes.