Wat vind je belangrijker: Je zicht of je gehoor?

een engels spreekwoord luid:

When you're blind, you are disconnected with things,
when you're deaf, you are disconnected with people....

Ik zou dus zeggen, bepaal voor jezelf wat het belangrijkste is...
Gelukkig hebben we nooit zo'n keuze zeg...

Mag ik ook een blinde darm kiezen?

geef mij dan maar doof, al zou ik dat ook niet fijn vinden.

Heb ik zelf ook wel eens over nagedacht. Lijkt me erger om doof te zijn. Kun je niets moois meer horen. Geen muziek, stemmen, vogels. Als je blind bent kun je nog voelen.

Ik denk dan nog liever doof. En dan voornamelijk omdat je handicap iets minder is in het dagelijks leven, qua over straat lopen, boodschappen doen etc.. Als je blind bent ben je toch erg beperkt in je handelen.

Mijn gehoor.

Ik zou niet zonder muziek kunnen.

Ik zou kiezen voor doof zijn. Ik zou dan wel kunnen praten, omdat ik niet doof ben geboren. Dat maakt communiceren wat gemakkelijker.

Verder heb ik het gevoel dat je als doof persoon zelfstandiger kunt blijven dan als een blind persoon. Dat speelt voor mij ook mee.

Ik denk dat je onafhankelijker bent wanneer je doof bent dan wanneer je blind bent. En dat je meer dingen kunt blijven doen wanneer je doof bent dan wanneer je blind bent.

Mijn sport, mijn werk, mijn hobbies - als ik doof ben, kan ik die blijven beoefenen, hoewel met beperkingen. Als ik echter blind ben, kan ik ze niet meer blijven beoefenen.

Sociaal is een ander probleem. Op een feestje kun je beter blind dan doof zijn.

Maar met een klein groepje, of met z'n tweetjes, iets leuks doen, dat kan weer beter wanneer je doof bent dan wanneer je blind bent.

Dus geef mij maar de doofheid.

Ik zou dan liever doof zijn, (en dan ga ik er van uit dat ik ooit heb kunnen horen)
Het lijkt mij dat ik minder aanpassings problemen zou hebben met doof zijn, als met het niet kunnen zien.
Moeilijke beslissing echter..

Ik denk dan toch blind, ik zou geluiden en dergelijke te erg missen......

mijn zicht is belangrijker; communiceren kan ik altijd nog met gebaren, schrift of liplezen.

ondanks dat mijn beroep gebaseerd is op horen zou ik liever 100% doof zijn (nu al 50%) dan dat ik blind zou zijn. dus liever doof dan blind

x

ik kan me niet voorstellen dat er ooit zo'n keuze-moment zal zijn maar alla....

als ik het dan toch voor het kiezen heb wil ik het liefste blijven zien...

technisch gezien lijkt me dat ook het voordeligste, doofheid lijkt me net een iets minder ingrijpende handicap dan blindheid...
Veel van wat ik nu doe kan ik ook zonder te horen... of te spreken... mezelf verplaatsen, hobby's (o.a. massage), werken, computeren... noem maar op...
bij persoonlijke communicatie gebruikt men zoiets als 60% zicht, 30% klank en 10% informatie... dan lijkt me het prettiger het zicht te behouden...
natuurlijk is het niet fijn om geen muziek meer te kunnen horen, maar ik hoor toch vaak muziek in mijn hoofd...
maar het idee om nooit meer mijn geliefde in de ogen te kunnen kijken of mijn kinderen (natuurlijk zal dat onvermijdelijk ooit gebeuren) maar voor nu: laat mij maar zien...

Een erg lastige keuze.
Ik zou nu zeggen: liever doof. Ik kan dan helaas niet meer naar muziek luisteren (toch wel een hobby van me), maar gelukkig nog wel met mensen communiceren via bijvoorbeeld internet.

Haha toevallig ben ik slechtziend.
En ze zeggen altijd dat blinden liever blind willen zijn, en dove liever doof.
Als ik moest kiezen zou ik liever blind zijn.
Maar dat ben ik al een klein beetje.

Liever doof.

1. Je ziet meer dan dat je hoort.
2. Doven kunnen zien hoe horen werkt, blinden kunnen niet horen hoe zien werkt omdat ze geen goed beeld kunnen krijgen.
3. Doof kan opgelost worden door (indien mogelijk) een gehoorapparaat.
4. Gebarentaal en handschrift kan iets overbrengen.
5. Je hebt nooit last van geluidsoverlast (heb ik wel)
6. Je kunt wel lezen.
7. Zicht blijft vernieuwen, gehoor vernieuwd niet (alleen muziek en stemmen is denk ik van belang). Ik bedoel: er komt een nieuwe auto op de markt (mooi?)

Ik hoop niet dat ik die keuze ooit hoef te maken.
Lijkt me verschrikkelijk.
Hoezeer ik de geluiden van de natuur (de wind die door de bomen waait, het geluid van de zingende vogels 's morgens voor mijn slaapkamerraam, zelfs de hond van de buren die blaft naar alles wat langs loopt) ook zou missen, ik zou liever doof zijn dan blind.

Ik ben dol op lezen en moet er toch niet aandenken dat ik geen woorden meer voor mijn ogen langs zie komen, dat ik van nu af aan alles op de tast moet doen (en ik struikel al over een grassprietje met zicht... wat moet het dan niet worden zonder...).

Wij zouden liever doof zijn dan blind. Als je blind bent valt er naar onze mening een groter stuk van je leven weg en je bent meer afhankelijk van anderen. Gelukkig hoeven we niet te kiezen.

Als ik moet leven als doof mens, oké... Als ik moet leven als een blind mens, dan zou ik helemaal gek worden, vooral als ik eerst wel kan zien. Stel je eens voor als je niks kan zien wat je dan mist.

Mijn zicht, ik moet er niet aan denken dat ik mijn hele leven niets zou kunnen zien.

Ha, die Suniram;

Op zich een onmogelijke keuze, maar als het echt zou moeten zou ik liever doof zijn dan blind. Er is weliswaar net zoveel ellende te zien als gewauwel te horen, maar het is praktischer om de ogen te kunnen sluiten. Bovendien kun je heel veel van wat je nu hoort door geschreven tekst vervangen. Bovendien zou ik dan misschien van die ellendige piep in mijn oor verlost zijn.