Zijn wij beschermers van ons genetisch materiaal?

Ieder organisme heeft als 'doel' om zijn DNA door te geven en zo niet 'uit te sterven'. Daarom zou je als je naar het overlevingsinstinct kijkt je eigen leven inderdaad voorop plaatsen. Maar als je kinderen hebt heb je je DNA doorgegeven. Organismen moeten zich altijd aan blijven passen aan de omgeving, anders kunnen ze niet overleven.

Daarom geven mensen, als het er op aankomt, hun eigen leven op voor dat van hun kinderen. Hun kinderen bevatten hun DNA, maar dan als het ware 'verbeterd' en aangepast aan de vernieuwde omgeving.

Theoretisch gezien ligt het zo. In de praktijk zie je dat de meeste mensen hun leven ook zouden geven voor een kind dat ze bijvoorbeeld geadopteerd hebben. Dit heeft denk ik vooral te maken met het instinct en het idee dat je jezelf als ouder voor je kind op zou moeten offeren.

ja we zijn de dragers en de beschermers... Onze genen maken ons seksueel, maken onze voortplantingsdriften...

klopt helemaal...

Jep.

Vroeger, in mijn studententijd, stelde ik altijd de vraag: wat is de zin van het leven? Nu niet meer, nu ik kinderen heb. Ik ben eens met mijn zoontje in mijn armen van de trap gevallen. Instinctief beschermde ik hem, waardoor ik er veel slechter van af kwam en hij had niets. Het zal wel in de genen zitten.