Waarom praten veel mensen makkelijk over de dood?

omdat ze zich er niet van bewust zijn dat het zometeen schluß is...
alleen daarom...

Toegevoegd op 23-04-2009 12:20:28
Maar elke keer als ze naar een begrafenis gaan of crematie, dan zijn ze wel helemaal flabbergasted (dat betekent dat ze er niets van snappen wat er nu weer gebeurd is en ho het heeft kunnen gebeuren en zo plotseling en zo zonde op zo´n jonge leeftijd enz enz)

Toegevoegd op 23-04-2009 12:22:20
of ze denken dat ze onsterfelijk zijn en tot op de dag van vandaag hebben ze geen reden om daaraan te twijfelen...

Omdat ze denken dat het toch nog wel effe duurt.

Dat is inderdaad vreemd als je er goed over nadenkt.
De dood is zo gewoon omdat je er dagelijks mee geconfronteerd wordt (auto-ongelukken in de krant, gisteren Martin Bril), en tegelijkertijd zo afschrikwekkend omdat je hoopt dat het jezelf en je dierbaren voorlopig niet overkomt.

Omdat de Dood als dusdanig een abstract begrip is. Het is onoverkoombaar en éénmalig en zover weg als men jong is. Als men ouder is en zijn ouders zien heengaan heeft, praat men met meer ingehoudenheid, voorzichtigheid over de dood omdat dat men dat zeer intens meegemaakt heeft. Dus, ik denk met leeftijd en met ervaring te maken.

De dood is een natuurlijk proces, maar de absolute onzekerheid blijft bestaan. Daar kan geen geloof of overtuiging tegenop. Zekerheid zit tussen de oren.....dat is m.i. aangeleerd gedrag.
Praten over de dood kan heel afstandelijk zijn en er moet trouwens vaak nog wat geregeld worden ook tijdens het leven. Doodsbenauwdheid heeft met onzekerheid en angst te maken. Dat zit dus ook tussen oren.....

Ik kan je vertellen dat het voor de persoon in kwestie niet eng of erg is. Ik was er vorig jaar wel heel erg dichtbij....
(Ik lag na een ongeval in coma voor een paar weken, ben een paar keer 'opgegeven')

en juist door die ervaring......ben ik banger voor de dood van mensen om me heen dan die van mezelf....

Omdat ik niet bang ben voor de dood. Omdat ik alleen maar ongelovelijk benieuwd ben wat er gebeurd als je dood bent.
Ben alleen bang voor de pijn/lijdensweg die er vooraf kan gaan.
En om mijn geliefden achter te laten.

Om het simpele feit dat we allen denken dat de dood nog ver van ons bed is.
Overigens zo makkelijk wordt er volgens mij niet over gesproken als je dit vergelijkt met andere oude culturen.
Daarnaast zullen de mensen die de overtuiging hebben naar een hienamaals te gaan er ook wat makkelijker tegen aan kijken.

Alles wat geboren wordt gaat een keer dood. Dus ook hij, jij en ik. Waarom zou er niet gewoon over gepraat kunnen worden? Er is geen enkele uitzondering, voor niemand! Ja het kan wel eens ongelegen komen, zeker als je nog jong bent. Maar mensen vergeten vaak dat geen enkel mens het recht heeft of kan kopen om gezond oud te worden. Als het je tijd is dan is het je tijd, heb je veel geld dan zou je het soms nog even kunnen rekken door hele dure behandelingen. Maar ook dan houdt het een keer op! Er wordt op je schouder getikt en je hoort , je bent aan de beurt, kom op ! Als je knipkaart vol is dan heb je maar te komen, of eigenlijk te gaan. Over en uit. Voor iedereen. Er zijn volkeren waar een feest gegeven wordt als iemand komt te overlijden. Dood gaan is een overgang naar een beter leven en dat is een feestje waard! Voor hun dan, wij moeten er nog even aan wennen.

Het is dichterbij dan dat men denkt, men is zich hier dus helemaal niet zo bewust van.
I think ... ?

Ik praat er ook makkelijk over. Ik ben zelf ook niet bang voor de dood, maar wat er naar de dood is ben ik benieuwd na. (Hoe het er dan uitziet).