"They shoot horses, don't they?" waarom is euthanasie een zo moeilijk onderwerp?

Omdat het knaagt aan de grenzen van het toelaatbare: het doden van een mens. Identiek aan abortus.

Ik heb begrip voor de mensen die het overwegen, maar ook begrip voor de maatschappij om er vreselijk voorzichtig mee om te gaan.

Het begint bij een ongeboren kind of een stervend mens. Maar in hoeverre schuift de grens in de loop van decennia op?
Ik durf de mogelijke (in WO2 al gebeurde) opties niet te noemen.

Er zijn euthanasieverzoeken afkomstig van een groep mensen met een toekomstgerichte euthanasiewens. Voor het geval dat zij om een of andere reden in een situatie komen die zij nu als ondraaglijk en uitzichtloos bestempelen. Bijvoorbeeld verlamd en van hun spraak beroofd na een hersenbloeding. Omdat ze dan niet meer in de gelegenheid zijn daar bewust om te vragen, praten ze er alvast met hun huisarts over of zetten ze hun euthanasieverzoek op schrift. Zo'n schriftelijke wilsverklaring, ook wel euthanasieverklaring genoemd, wordt in de wet erkend als legitiem verzoek om euthanasie. Dat is met name van belang in die situaties waarin patiënten hun verzoek niet meer mondeling kenbaar kunnen maken. De huisarts moet, mocht de situatie zich voordoen, zich ervan op de hoogte stellen dat deze schriftelijke wens nog steeds geldt. Ook is hij, net als bij een mondeling verzoek, verplicht zich te houden aan de wettelijke zorgvuldigheidseisen. Bovenstaande is niet van toepassing wanneer de patiënt volledig niet meer kenbaar kan maken dat het verzoek nog steeds geldig is, de patiënt heet dan wilsonbekwaam te zijn, ingevulde wilsverklaringen hebben in deze situatie geen enkele wettelijke waarde meer.
En in dit laatste deel van het verhaal zit nu het probleem.Alzheimer patienten die in een verpleeginrichting zitten,kunnen deze wens meestal niet meer kenbaar maken.
De wet op euthanasie is erg gecompliceerd,en indien door de bevoegde uitvoerende arts/verpleging geen gehoor meer wordt gegeven,kun je wettelijk weinig meer doen.
Er bestaat in Nederland namenlijk geen "Recht"op euthanasie.

Dat de patienten niet naar behoren/menselijke maatstaven behandeld worden is een schandaal!
Ik heb zelf een aantal jaren als chefkok in een tehuis voor demente bejaarden gewerkt,maar daar ging de liefde voor de mensen voor alles.
Maar tegenwoordig gaat geld voor alles,en worden de patienten vaak meer gezien als een vette bron van inkomsten.Dit is niet acceptabel,en moet bestreden worden.Een ieder heeft recht op goede verzorging.En mag niet op oudere leeftijd of als verzorginsbehoeftige in een hok gestopt worden,omdat ze niet meer produktief zijn in de maatschappij,en alleen maar als geldbron gezien worden.

Groeten.

het lijkt en het is blijkbaar zo'n moeilijk bespreekbaar onderwerp. Maar het hoeft en zou zo moeilijk niet hoeven te zijn.
Naar mijn mening dien je de onleefbaarheid van de mens in kwestie zo objectief mogelijk te zien. Bijvoorbeeld : iemand die ongeneeslijk ziek is en zoveel pijn en miserie heeft dat zij/hij beslist op basis van wetenschappelijke feiten dat zij/hij niet meer op beterschap hoeft te rekenen, dan vind ik het los van het familiale verlies, genoeg reden dat de zieke hierin vrij moet kunnen beslissen.
Ander voorbeeld : mensen in coma waarvan wetenschappelijk vaststaat dat zij/hij geen 'toekomst' als mens meer heeft en enkel als plant dient verder te 'leven', moet objectief beslist kunnen worden om menswaardig te sterven.
Een reden waarom het de dag van vandaag nog zo moeilijk ligt is in grote mate bepaald door de kerk en zal met de tijd makkelijker te bediscussiëren zijn.
Iedereen die met gezond verstand kan beoordelen over zijn menselijk voortbestaan of dit nog waardig genoeg kan gebeuren, mag dit zelfstandig beslissen.

Als ik jouw toelichting lees is het eerste dat in me opkomt: laten we eerst iets doen aan die mensonterende toestanden ipv meteen aan euthanasie te denken.