Wat kun je doen tegen besluiteloosheid?

Dit klinkt alsof je vooral last hebt van besluiteloosheid bij gelijkwaardige opties. Als het niets uitmaakt in welk rek je je fiets zet, hoe kies je dan welk rek je neemt? Er spreekt niets voor of tegen een bepaalde plek.

Als 'gewoon doen' voor jou niet werkt, kun je proberen om een soort 'besluitalgorithme' te maken. Bijvoorbeeld: "Als ik keuze heb uit gelijke opties, en de opties zijn voor me te zien in een rij van links naar rechts, neem ik altijd de meest linker. En als ze voor me te zien zijn in een rij van voor naar achter, neem ik de optie meest vooraan. En als ze te zien zijn in een opstelling van boven naar beneden, neem ik de bovenste." In het geval van een fietsenstalling met meerdere rijen en twee hoogtes, komt dat neer op 'meest linkerrij, vooraan, hoog'.

Ook voor andere situaties kun je dergelijke algorithmen opstellen. Bijvoorbeeld 'altijd de eerstgenoemde optie, als ik niet op andere basis een keuze kan maken.' (Dus niet *dwangmatig* altijd de eerstgenoemde optie ook al kost dat bijvoorbeeld onnodig 1000 euro extra, dan heb je een andere basis voor je beslissing!)

In het begin is het misschien een beetje wennen om je algorithmen te onthouden. Maar al snel geven ze een houvast als je niet weet wat te kiezen. En gebruik je ze lang genoeg, dan wordt het een gewoonte waar je niet over na hoeft te denken. Ben je zo ver, dan kun je net zo slagvaardig besluiten nemen als iemand die van nature 'gewoon doet'.

PS bij dit soort beslissingen 'doe' ik zelf 'gewoon', tenminste, zo lijkt het voor mezelf. Als ik kritisch kijk naar mijn acties, blijkt er vaak zo'n algorithme onder verborgen te zitten, zonder dat ik het bewust gebruik. In mijn geval is dat opvallend vaak 'de op-één-na-laatste' als ik geen andere basis voor een beslissing heb. Ik vermoed dat veel mensen die 'gewoon doen' zo'n verborgen onbewust algorithme hebben. Je moet immers toch íets hebben dat je voor iets doet kiezen ten gunste van iets anders.