Hoe kan het toch dat we kleine, lieve, gele, donzige kuikentjes toch zo leuk vinden, en dan sávonds gewoon kip eten?

Omdat als je zo'n klein kuiken ziet het lief is, en daar denk je hoogstens een uur aan. Vervolgens ga je eten aan tafel en ben je dat allang vergeten. veel mensen denken ook van "ja hij was toch al dood, dus why not?"

Zodra iets op het oorspronkelijke beest lijkt, dan lusten we het niet meer. Bij de slager ligt niets herkenbaars.
In tegendeel tot de markten in 3e wereldlanden. Daar lopen we kotsend langs de uitgestalde beesten.

Omdat we het verband niet (meer) leggen tussen de kip op ons bord en het lieve gele kuikentje.

Ik moet zeggen dat hier kinderen in huis zijn die het vertikken om konijn te eten of eend. Niet omdat ze het niet lusten, want ze hebben het nog nooit gegeten, maar omdat het woord voor hen nog geen verband heeft met het vlees, maar enkel met het lieve, leuke diertje.

Ik als volwassene, heb geleerd om het verband tussen de kip op de boerderij en de kip op het bord te negeren. Het zijn voor mij twee verschillende zaken.

Leuk en grappig voorbeeld. Wij spelen hier vaker computerspelletjes waarbij je voorwerpen moet zoeken op de scherm waarop belachelijk veel staat afgebeeld. Als er dan een KIP gezocht moet worden, dan zoek ik een kip in de veren en kan dan wel eens geen kip vinden, terwijl mijn dochter van 9 even makkelijk de gebraden kip aanwijst. Hier was ik echt niet naar op zoek. Ik leg de link niet... Zij wel.
Gelukkig lust ze wel kip...
Hoewel ze dan het onbereidde vlees wel weer vies eruit vindt zien. Hier legt ze dan waarschijnlijk nog wel de associatie.

omdat ik sávonds honger heb...

Tja, ligt eraan.

Op een markt op Java zag ik complete koeienkoppen, bijna hele kippen, enzovoort. Geen probleem mee om daarnaar te kijken. Ook geen probleem om daarna zo'n beest te eten (wel in een restaurant, dus niet meer zo herkenbaar).

Vis mag wel herkenbaar op het bord liggen. Oesters, mosselen en kreeft ook.

In de buurt van Rome heb ik eens met een grote groep italianen gegeten. Er stond kalfshoofd op de kaart. Een Italiaan bestelde dat. Hij had het zelf niet verwacht, maar inderdaad: hij kreeg een kalfshoofd. Netjes op een groot bord. Heel herkenbaar. Ogen er nog in, gebit duidelijk zichtbaar - het kalfshoofd grijnsde hem aan.

Voor het gemak van de eter was het hoofd doormidden gezaagd, zodat de linker- en de rechterhelft gescheiden waren.

Hij is dapper begonnen het hoofd leeg te lepelen. Maar hij kon het echt niet volhouden.

Gelukkig zat hij helemaal links aan de tafel, en ik aan dezelfde kant, maar dan helemaal rechts. Daardoor kon ik de aanblik van het grijnzende kalfshoofd makkelijk ontwijken.

Het is ook maar net wat je gewend bent. Nu in ontwikkelingslanden, vroeger ook hier, was het heel gewoon om een kip of een kalf uit te zoeken, dat zelf te slachten of toe te kijken hoe een ander het slachtte, het dan te bereiden (uitbenen, plukken) en vervolgens op te eten.

Nu hebben we dat uitbesteed. Pas sinds die tijd zijn wij zo ver van de natuur gaan staan dat we de oorsprong van dat lapje vlees niet meer willen kennen.

Omdat ik aan het einde van de dag toch honger heb.

ik vind kip gewoon lekker, de aaibaarheid van een kip vind ik ook best wel laag.

Ik heb jaren vegetarisch gegeten, omdat ik het zielig vond hoe die dieren werden behandeld (niet per se hoe ze werden afgemaakt).

Ik vind kuikentjes inderdaad ook wel lief, net als lammetjes of een baby olifant. VEEL leuker dan kippen, schapen of grote olifanten.

Kinderen vind ik doorgaans ook wel lief, bij de volwassen exemplaren hangt het er maar van af (en dan wordt de liefde eerder drift genoemd ;-)

Omdat kip het lekkerste vlees is wat er is! Heerlijk zoals ze bij sommige slagers gestaag hun rondjes draaien om heerlijk te garen onder hun gekruide huidje. Subliem is het geluid van gare kip die je langzaam uit elkaar trekt om vervolgens de poten helemaal kaal te eten.
Dat kan alleen met kip.

Echt het meest veelzijdige stukje kip.

Kip eet ik niet meer. Struisvogel wil ik nog wel eens nemen buiten de deur. Kuikentjes zijn inderdaad leuk.
Bij vis heb ik geen moeite, zelfs al ruikt het niet zo lekker.

Toegevoegd op 09-05-2009 20:45:26
Kalkoen en kip, daar heb heb ik altijd kleine botjes in en dat vind ik niet lekker.

Omdat we gewone zoodieren zijn. Alle vleesetende dieren verscheuren zonder scrupules andere dieren. Het leuk vinden van van die kleine, lieve, gele, donzige kuikentjes is in het geval van overleven irrelevant.

en dan nog de lammetjes schaapjes kafjes