Waren we vroeger ook zo kieskeurig met eten?

50 jaar geleden was ik 4, dus zo heel precies weet ik het niet meer. Wel weet ik, dat je at, wat er bij de groenteman te krijgen was, en dat waren dus de groenten van het seizoen. Een paar jaar later kwamen er meer byzondere dingen als champignons en paprika's - in het weekend was er dan vaak, naast een grote pan soep, een omelet met champignons, en ik vond dat zó lekker, dat ik dat nog steeds vaak maak. Uit eten gingen we nooit, ook niet, als we naar een soort tuinhuisje in de bergen van Oostenrijk op vakantie gingen, met medeneming van slaapzakken, afwasborstels en margarine in blik. Heel byzonder waren dan de bospaddestoelen, die boerenkinderen aan kwamen bieden, en de melk haalden we een half uur verderop bij een boerderij.
Er wás destijds niet zo bar veel te kiezen, en voorbereide groenten al helemaal niet - en als mijn moeder een rode kool had staan snijden, aardappels geschild had, en het kwam dan, uit de onverwarmde keuken de kamer in, dan was je blij met wát er ook op tafel kwam - natuurlijk waren er dingen minder, zoals spruitjes, maar dan nam je een aardappel méér. En op de kliekjes met een grote schep jus erover, de dag erna, was ik ook niet zo gek, maar eten weggooien dééd je gewoon niet....Daarvoor was de oorlog en de hongerwinter nog té dichtbij voor mijn moeder.
Ik vind het nu nog steeds een luxe om te kiezen wat ik wil eten vóór ik boodschappen ga doen, wetend, dat er echt altijd alles te krijgen is.
Misschien door het jaar als boerenknecht in de heuvels van Wales, waar de tijd een beetje leek te hebben stilgestaan, is het me extra bewust bijgebleven.