Waarom lust ik zo ontzettend weinig?

Question

Ik ben een echte moeilijke eter. Lust helemaal geen vis, sla, verse tomaat, paprika, champignons, andijvie, spinazie, witlof, broccoli, pasta en zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik proef altijd alles, maar het is net alsof mijn smaakpapillen niet objectief kunnen proeven. Of ik eet iets héél graag of ik kots ervan, er is echt geen middenweg.
Het is net alsof er een psychische reden achter zit, want hoewel ik weinig lust, ik ben altijd met eten bezig.

Iemand een idee waar het vandaan kan komen en hoe ik kan "leren" eten? Het is echt heel vervelend en ik schaam me er altijd een beetje voor. (t is zo kinderachtig he)

 · Accepted Answer

Dit is een heel ingewikkeld probleem er kunnen tientallen redenen zijn van het niet lusten van eten.
Gedeeltelijk is het waarschijnlijk de taal van je lichaam.
Je lichaam geeft de hele dag door wat er goed en niet goed voor je is, zonder dat wij er meestal erg in hebben.
Vaak gaan die signalen ook over voedsel.
Tomaat, paprika, spinazie, broccoli, kunnen soms minder gezond voor je zijn en je lichaam laat dit merken door het niet, (niet meer), lekker te vinden.
Onze hersenen gaan soms een eigen leven leiden.
Ze gaan foutive signalen doorgeven.
Bij het zien of vaak alleen maar aan het denken aan voedsel, zeggen onze hersenen, bah, niet te vreten!
Toch proef je nog even , maar onze hersenen blijven zeggen, niet eten , vies!!!
Het kan met een aantal soorten voedsel beginnen , maar het kunnen er  steeds meer worden.
Je zou zelfs voedselallergie kunnen krijgen, waarbij de hersenen het voedsel als ongewenst kan gaan beschouwen en je er zelfs ziek van kan worden.
Ook dit is een fout van de hersenen.

Als je hiervan bewust wordt kan je de rol ook omdraaien.
Jij gaat beslissen wat je lekker vindt!
Begin b.v. met spinazie, ga alles opzoeken wat met spinazie te maken kan hebben, zoek ook op hoe voedzaam het is en welke speciale voedingsstoffen er in spinazie zitten.
Hierna koop je bewust spinazie, zoek een lekker recept uit en ga het klaar maken.
Blijf heel bewust bezig met deze spinazie.
Schep maar een beetje op en proef er van , terwijl je er van bewust blijft hoe gezond het voor je is en dat jij zelf beslist dat je het gaat eten.
Neem hooguit 2 a 3 hapjes.
Stop nu met eten en ga je af vragen wat je nu tegen spinazie had en dat het eigenlijk best wel mee viel.
Zo kan je langzaam weer wennen aan het eten van spinazie en zullen je hersenen accepteren dat het goed is en lekker.
Zo kan je ook ander voedsel weer heel langzaam gaan waarderen en jij beslist wat je lekker vindt.

Ooit stak ik als kind een olijf in me mond, terwijl mijn hersenen dachten dat het een frisse zoete druif was, bijna 50 jaar heb ik geen olijven meer gegeten, toen was ik het zat en ben er over na gaan denken en heel voorzichtig weer gaan proeven, nu vind ik ze erg lekker,
het foutje in mijn hersenen is weg!

 · Answer

Eten is emotie. 
Als jij tegen jezelf zegt 'Ik ben een moeilijke eter'geef jij jouw brein opdracht om een moeilijke eter te zijn. 
Welke emotie geef jij aan voor jou lekker eten?
Welke aan voor jou smerig eten?

Heb je dit altijd gehad of is er een moment geweest waarop jij besloten hebt een moeilijke eter te zijn?

Heb je dit alleen met eten of ook met andere dingen?

 · Answer

Op basis van alleen deze informatie kan je aversie tegen (bepaalde soorten) eten honderden oorzaken hebben. Nou kunnen we honderden vragen op je af gaan vuren (Wanneer is dit begonnen? Wat voor eten vind je wel lekker? Welke associaties heb je bij eten? Wat zegt je directe familie ervan? Wie kookt er bij jou thuis? Ga je wel eens uit eten? Heb je bij meer dingen in je leven dat je iets of heel leuk vindt, of juist helemaal niet? Vind je jezelf te dik? Heb je gezondheidsklachten? Had je als klein kind gezondheidsklachten? Ben je eenzaam? Heb je een goudvis?), of je kunt zelf wat meer achtergrondinformatie geven :) Dat laatste lijkt me productiever.

Toegevoegd na 19 minuten:
En zoals mijn onderbuurman petergradisen aangeeft... Je kunt die vragen ook door een psycholoog laten stellen. Die komt denk ik sneller tot de kern.

Sterkte ermee trouwens. Lijkt me inderdaad niet leuk.

Toegevoegd na 19 minuten:
En zoals mijn onderbuurman petergradisen aangeeft... Je kunt die vragen ook door een psycholoog laten stellen. Die komt denk ik sneller tot de kern.

Sterkte ermee trouwens. Lijkt me inderdaad niet leuk.

 · Answer

Ga je ooit wel eens naar een restaurant? Lijktme haast van niet,het is niet net of er een psychische reden achter zit.Er zit een psychische reden achter! Alleen al doordat je steeds met eten bezig bent! Het lijkt me een soort dwangneurose.Kinderachtig kan ik het niet vinden,het is iets wat sterker is dan jezelf.Misschien een goede psycholoog bezoeken,zou best kunnen helpen.

 · Answer

Sommige mensen zien alles beter en eerder dan anderen, sommige mensen horen alles extreem goed, ook de kleinste geluidjes die een ander niet opvallen. Daar kunnen ze ook niets aan doen.
Jij hebt last met je smaak. Het is één van de zintuigen, die bij jou overgevoelig reageert.
Dat is echt niet iets psychisch.

 · Answer

Ik kan me voorstellen dat, wanneer dit probleem zich vanaf je vroegste jaren al afspeelde, je moet wennen aan het 'andere' eten. 
Jonge kinderen gaan ook vaak over hun nek wanneer ze ander (nieuw) voedsel krijgen aangeboden. Door het regelmatig aanbieden 'went' hij aan de smaak van het nieuwe gerecht.

Misschien ook bij jou van toepassing?

 · Answer

ik denk dat je sommige dingen ook kunt LEREN eten of drinken. heel veel mensen (zoals bijv ik) dronk vroeger nooit koffie of thee, of luste geen witlof, spruiten, olijven enz. en op een gegeven moment kun je je soms er overheen zetten, en dan valt het best wel mee. als je dat vaak probeert door te zetten, kan het best wel lukken desnoods met een sausje er overheen beginnen (nee niet met koffie, dat bouw je gewoon op (met heel veel suiker en melk).

Waarom lust ik zo ontzettend weinig?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?