Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

In hoe verre moet je je psycholoog kennen?

Ik snap dat het om cliënt draait, maar wat als de psycholoog zo afstandelijk is ingesteld dat je er mee kan zitten doordat je diegene helemaal niet kent en jij wel alles loopt te vertellen. Iedereen werkt anders en de een neemt de afstandelijkheid wel heel erg nauwkeurig op door zich niet te laten kennen. Is dat niet frustrerend of werkt dat het beste op die wijze? Ik ben niet t type die persoonlijke vragen stelt aan een hulpverlener en als t niet uit zich zelf komt kan het algauw als ongewenst of ongepast misschien ervaren worden. Ik laat het gaan maar vind het wel raar.

Verwijderde gebruiker
2 jaar geleden
3K
tinus1969
2 jaar geleden
Het is juist de bedoeling dat je je psycholoog niet kent. Je zit er immers voor jezelf, niet voor hem/haar.
Daarnaast is dit soms ook ter bescherming van de psycholoog, die buiten werktijd dus niet te maken heeft met cliënten.
TurfGraver
2 jaar geleden
Dat je dit raar en ongemakkelijk vindt zegt wellicht ook iets over jou. ;)
Rieneke1
2 jaar geleden
Bespreek dit met je psycholoog als je je hierdoor ongemakkelijk voelt bij hem of haar.
Antoni
2 jaar geleden
Misschien kan je op de officiële website van de psycholoog wat achtergrondinformatie over hem/haar vinden. Daar vind je dan zaken als zijn/haar opleiding(en), zijn/haar specialisme(s) en zijn/haar werkervaring. Eigenlijk heb je niet veel meer nodig.
Inekez1
2 jaar geleden
Met een psycholoog is het wel fijn als je een bepaalde klik ervaart. Daardoor voel je je meestal vrijer om alles te zeggen wat in je opkomt. Als je psycholoog te afstandelijk en zakelijk blijft, ook na meerdere sessies, dan werkt dat inderdaad niet prettig. Zelf vragen stellen aan de psycholoog is niet gebruikelijk. Maar als jij iets vertelt kan de psycholoog daar wel op reageren op een manier waaruit je kunt opmaken of er herkenning is of niet. Herkenning is altijd bevorderlijk voor het gesprek. Die herkenning kan komen door eigen ervaring van de psycholoog, of omdat hij eerdere cliënten heeft gehad met dezelfde ervaringen. Voor jou zou het niet moeten uitmaken waar de herkenning op gebaseerd is. Tijdens een langere behandeling is het wel logischer dat er via feedback van de psycholoog een soort beeld van hem/haar ontstaat dan bij een korte behandeling of bij de intake- en onderzoek fase. Dan is het veel meer vragen stellen waar jij op antwoordt.
Verwijderde gebruiker
2 jaar geleden
Ik vind het vreemd in de zin dat het mij onzeker maakt en daardoor het vertrouwen beschadigd. Ik maak erdoor aannames waardoor het kan liggen. Ik hoef ook geen privé verhalen of dergelijke maar een persoonlijke reactie zou al fijn zijn om meer een persoon te kunnen zien dan iemand die alleen politiek correct wil antwoorden en haar visie volledig buiten beschouwing laat. Ik twijfel dan ook aan mezelf of het wel de juiste therapeut is en misschien de klik toch niet aanwezig is. Ik ben bang dat als ik oprecht bespreekbaar maak wat ik denk en voel dat misschien heel bot kan overkomen en als iets persoonlijks.
Rieneke1
2 jaar geleden
@Sanneax, er is geen enkele reden waarom je psycholoog ervan op zou kijken als je dit bespreekbaar maakt. Hij of zij zal het zeker niet bot vinden of ongepast.
Ikhebgeenidee
2 jaar geleden
Maak dit bij je volgende gesprek bespreekbaar.
Geef aan waar je tegenaan loopt. Wat je dwars zit.
Als je dat niet doet, ga jij je allerlei dingen in het hoofd halen. Ga je je aannames verder invullen. Dan hebben de gesprekken geen zin. Want je bent jezelf niet.
Een *goede* psycholoog zal naar je luisteren. En toelichten waarom hij/zij zo werkt. Als dat niet bij je past, of als het niet veranderd, ga je in overleg op zoek naar een ander. Een *goede* psycholoog zal aan jouw welzijn denken. En je doorverwijzen als hij/zij van mening is dat er geen "klik" is.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (2)

Het voelt inderdaad wat vreemd dat je iemand 100% in vertrouwen neemt, terwijl jij de ander totaal niet kent.
Maar eigenlijk is dit beste manier om je gevoelens te uiten: als je niet weet hoe de psycholoog (over dingen) denkt, hoef je ook minder bang te zijn dat een oordeel geveld zal worden over hetgeen je vertelt.
Het is een stille muur waartegen je alles kunt zeggen. Maar wel een warme muur die dit vak gekozen om alles te kunnen doen om je te helpen en zonder oordeel je te leren begrijpen.

Er zijn psychologen die soms wel iets over zichzelf vertellen. Dat doen ze bijvoorbeeld om te laten zien dat hetgeen jij vertelt niet zo vreemd is als je denkt.
Kortom, je hoeft je psycholoog niet per se te kennen voor een succesvolle psychotherapie.
(Lees meer...)
Toegevoegd op 02 april 2022 07:19: tekst
SimonV
2 jaar geleden
Het draait hier om het woord kennen. Als het gaat om gevoelens en gedachten en wensen van onszelf vinden we het in normaal contact met mensen belangrijk om dat uit te wisselen. Een vriendin die alleen over zichzelf praat en geen interesse in jouw wel en wee vertoont is niet zo fijn.

Maar bij een psycholoog kom je over het algemeen met klachten. Daarmee wordt het eenrichtingsverkeer. Je komt bij iemand die iets geleerd heeft waarmee hij jou kan helpen.
Het klinkt belachelijk maar is denk ik wel een goed voorbeeld: Als je bij een oorarts komt vraag je toch ook nooit hoe het met zijn oren is gesteld? Of bij de tandarts kijk je ook niet in zijn mond? Dat zouden we allemaal heel raar en niet ter zake vinden. Als jij een gat in een kies hebt zit je er niet op te wachten dat je tandarts uitgebreid met je gaat bespreken hoe zijn gebit erbij staat.

Ik denk dat je dit ook zo moet zien. Er is meer ruimte voor jouw zaken als iemand anders zijn mentale gesteldheid niet ook gaat vertellen.

En als je langer contact met iemand hebt komt het echt wel voor dat iemand ook iets van zichzelf vertelt. Maar met mijn uitleg hierboven denk ik nu zelf dat het wel beperkt zou moeten blijven.
(Lees meer...)
2 jaar geleden
HannekeJanssen
2 jaar geleden
Mooie voorbeelden!
Ikhebgeenidee
2 jaar geleden
Met de tandarts of oogarts hoef ik geen (diepgaande) gesprekken te voeren over de dingen die mij (geestelijk) dwars zitten, zijn overkomen, waar ik in het dagelijks leven mee worstel. Bij de oogarts of tandarts is het met (hopelijk) 1 behandeling klaar en kun je weer verder met je leven. Bij een psycholoog duurt het traject doorgaans (veel) langer.
Ik hoef van een psycholoog niet alles te weten, maar voor mij zou een wisselwerking absoluut noodzakelijk zijn.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding