Als je naar de sterren kijkt dan kijk je eigenlijk naar het verleden. Maar dan zou je toch ook naar de toekomst moeten kunnen kijken?

Hoe kom je erbij dat je dan ook in de toekomst moet kunnen kijken? Je kan alleen naar het heden of het verleden kijken als je de ruimte in kijkt. Naar de toekomst kijken in de ruimte is onmogelijk.

Je redenering klinkt op het eerste gezicht wel logisch, maar is het niet.
Gebeurtenissen die nog niet hebben plaats gevonden, zijn per definitie nog onzichtbaar.

Het verleden bepaald de toekomst ;)

Nee, dat kan niet, omdat het heelal in alle richtingen uitdijt. Dus welke kant je ook op kijkt naar de sterren, je kijkt altijd naar het licht uit het verleden.

Vergelijk het met de buitenkant van een ballon die je opblaast. Als je daar een paar punten op tekent, gaan die ook steeds verder van elkaar weg tijdens het blazen.

De toekomst moet nog komen, dus zal je het ook nooit van te vore kunnen zien.
Je toch kan ook geen ster zien die nog moet exploderen.

Op het eerste gezicht klinkt het logisch omdat je ook in het verleden kan kijken, maar in zo'n geval zou een lichtstraal waargenomen moeten worden voordat hij gecreëerd is, wat natuurlijk per definitie onmogelijk is.

Nee dat kan niet want alleen het verleden is al geweest, de toekomst moet nog komen dus dat kan je niet zien.

toekomst is in het verschiet.zon is een "dagelijks gebeuren en bepaalt onze innerlijke kracht

Toegevoegd na 1 minuut:
let the sun shine in your heart

Je ziet beelden uit het verleden, net zoals je geschiedenis uit een boek leert. Die beelden uit het verleden kunnen je hooguit een vermoeden geven hoe de (nabije) toekomst eruit gaat zien; de zon komt al heel lang elke dag op, dus vermoedelijk morgen ook weer. En als je dan een theorie onder het opkomen van de zon legt, zoals bijvoorbeeld het draaien van de aarde - dan past dat mooi en kan je 'uitrekenen' dat de zon morgen weer opkomt. Maar het kan nog steeds zo zijn dat die theorie niet de juiste is en dat we morgen de zon niet op zien komen.

En omdat alles wat wij zien, zowel vanuit het heelal als in je eigen huiskamer, per definitie een beeld is dat door licht wordt gevormd (licht weerkaatst op de deeltjes waaruit de omgeving bestaat en valt dan op je netvlies, waar het via oog en hersenen wordt vertaald naar een beeld in je beleving), en dat licht dus een afstandje heeft moeten overbruggen, kijk je in het verleden. Goed, de snelheid van het licht is zo groot, dat het over het afleggen van een meter ongeveer 1/300.000.000 seconde doet, dus 0,000000003 seconde, maar in feit is het beeld dat je hebt van die stoel op een meter afstand ook een beeld uit het verleden.

Verder is al genoemd dat het heelal alle kanten op uitdijt. Ik vind zelf het voorbeeld van een rijzend krentenbrood wel mooi: zie de aarde als een krent in het deeg. Vanaf die ene krent gezien (maar dat geldt ook voor alle andere krenten!) zullen de andere krenten zich allemaal van haar wegbewegen. Hoe verder ze staan, hoe langer het licht en dus het beeld en dus de kennis over die andere krenten erover doet om bij de aardekrent te komen. En dus hoe ouder het beeld is dat wij van die krenten zien. En zo 'kijk je eigenlijk naar het verleden'.

Dus wanneer aliens van heel ver weg naar onze aarde kijken zien ze hier nog vrolijk dinosaurussen rondlopen.