Doe ik er verstandig aan om bezwaar te maken tegen mijn WIA uitspraak?

Dat ligt er een beetje aan wat voor beroep je deed voordat je uitviel, was je stratenmaker en heb je nooit verder geleerd dan het laagste niveau, dan zou ik bezwaar maken, je kansen op de arbeidsmarkt zijn dan erg klein. Maar heb je als monteur gewerkt, met een MBO opleiding of hoger op zak, dan zijn er wel beroepen waar je nog iets in kan betekenen en heeft bezwaar aantekenen geen zin. Heb je wel brieven van je artsen getoond tijdens je keuring? Dat was bij mij de doorslag dat ik zonder meer recht heb op een IVA uitkering. Vind jij dat je recht hebt op een gedeeltelijke uitkering dan moet je sowieso bezwaar maken, maar of dat nut heeft, de tijd zal het leren.

Als jij van mening bent dat je niet in staat bent om te werken moet je bezwaar aantekenen tegen het besluit van het UWV

Toegevoegd na 3 minuten:
Ja dus :-)

Het UWV kijkt heel zakelijk naar jouw geschiktheid om te werken. Het gaat hier om de vraag of je met jouw beperkingen bijvoorbeeld zittend werk kunt doen. Het gaat er dan even niet om of jij dat ziet zitten, of je daar zin in hebt en of je daarvoor opgeleid bent, maar puur om de vraag of je theoretisch gezien werk *zou* kunnen doen.

Het is soms lastig om de beperkingen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt, te vertalen naar (on)mogelijkheden voor werk. Ik sprak ooit iemand die erg verontwaardigd was dat ze volledig was goedgekeurd omdat ze slechts met moeite naar de keuring kon: ze had de auto van haar moeder moeten lenen om haar rollator mee te kunnen nemen en de afstand die ze binnen het gebouw moest lopen was veel te groot geweest. Ik zei toen dat ik in haar verhaal vooral hoorde dat ze waarschijnlijk toe was aan een rolstoel en dat ze mogelijk een taxivoorziening zou kunnen krijgen van het UWV als lang autorijden naar haar werk niet ging. Maar ik had geen argumenten gehoord waarom ze niet zou kunnen werken.

Begrijp me goed: ik spreek uit ervaring, en het is enorm lastig om in de fase van onderzoeken en therapie en het eerste besef dat je klachten misschien wel niet helemaal over gaan, je al direct te moeten richten op werk. Je hebt het idee dat je dat er helemaal niet bij kunt hebben, want je bent in je hoofd veel te druk bezig met je eigen gezondheid. Dat is begrijpelijk. Maar probeer daar even afstand van te nemen en denk vanuit de wet en vanuit praktische overwegingen. Ik heb zelf bijvoorbeeld elke dag hulp van de thuiszorg omdat ik mezelf niet kan wassen en aankleden. Veel mensen vinden dat een grote beperking. Maar er zijn verrassend weinig beroepen waarbij het noodzakelijk is dat je jezelf kunt aankleden, dus wat werk betreft speelt dat aspect van mijn handicap geen enkele rol.

Denk daar dus over na: is er echt helemaal geen werk wat je kunt doen, of hebben ze - ook al zie je werk nú nog helemaal niet zitten - ergens wel gelijk? Neem in die vraag óók de dingen mee waar het UWV misschien nog géén rekening mee heeft gehouden, zoals vermoeidheid of concentratiegebrek door pijn of bijwerkingen van medicatie. Die problemen hoeven niet blijvend te zijn, maar als je voor jezelf eerlijk wilt beoordelen of je wel of niet zou kunnen werken, moet je breder kijken dan alleen hoe lang je kunt staan of lopen.

Kom je dan tot de conclusie dat er écht geen werk is wat jij kunt doen, dan moet je zéker bezwaar maken. Denk dan aan de termijn(!)