Hoe verklaart de wetenschap overlevings- en voortplantingsdrang?

De wetenschap ontkent deze drangen. De drang tot overleving en voortplanting veronderstelt inzicht in de toekomst. Als verklarend model zijn deze drangen niet nodig. Een aangeboren drang bestaat meestal uit kleine dingetjes die met elkaar een zinvol gedragspatroon vormen.
Neem als voorbeeld agapornissen, sommige agapornissen hebben een drang om takjes in hun snavel te nemen, dan naar hun nest in aanbouw te vliegen en daar de takjes te gebruiken om een nest te maken. Er zijn ook agapornissen die eerst een aantal takjes tussen hun veren steken en dan naar het nest vliegen et cetera (een luie, slimme agapornissoort). Als deze soorten worden gekruist raken de nakomelingen ernstig in de war en zijn ze eindeloos bezig met het in de veren en weer in de snavel nemen van takjes. Op grond daarvan zou je kunnen concluderen dat de aangeboren drang eigenlijk alleen uit kleine onbenullige stapjes bestaat. Door leergedrag worden dieren wel beter in het aan elkaar verbinden van gedragspatronen, zodat ik denk dat een agapornis als hij een tijdje bezig is de aangeboren gedragspatronen wel beter weet te verbinden en toch een soort doel heeft zoals een nest met een vorm die hem bevalt (genetisch vastgelegd). Door de oefening ontstaat er dus wel een bepaalde doelgerichtheid (=toekomstgerichtheid) denk ik. Dat doel gaat dan in dit geval niet verder dan een nest.

De overlevingsdrang bestaat denk ik ook uit vrij simpele principes, vogels hebben vaak al een soort voorgeprogrammeerd beeld van roofvogels die een bedreiging zouden kunnen vormen en vluchten dan bijvoorbeeld de struiken in. Ook is het altijd handig om andere vogels te volgen als die ergens van schrikken. Het schijnt dat mensen een aangeboren angst voor slangen hebben, voor rondscharrelende kinderen lijkt me dat wel een nuttige angst.

Het ontstaan van voortplantingsorganen, en in het bijzonder waarom er maar twee geslachten zijn is wel object van onderzoek geweest. In principe zijn er bij de voortplanting twee principes, spermacompetitie en het efficiënt investeren van energie in een nakomeling (1 groot ei of vele kleintjes). Een van de ouders investeert energie, de andere ouder probeert zoveel mogelijk nakomelingen te produceren. Bij definitie noem je de dieren met grote voortplantingscellen vrouwtje en die met kleine voortplantingscellen mannetjes. Je kunt je voorstellen dat het efficiënt werkt naarmate de taken van de voortplantingscellen meer gespecialiseerd worden.