Waarom laten mensen het verleden niet los?

Omdat het heel moeilijk is om in het 'nu' te leven. Dan moet je de realiteit van het 'nu' steeds zien en daarmee geconfronteerd willen worden. Als je in het verleden bezig bent of met de toekomst, wordt het 'nu' dragelijker.

Anderzijds is het zo dat sommige mensen het verleden niet los kunnen laten omdat ze te veel butsen hebben opgelopen om nog goed te kunnen functioneren.

Naarmate iemand ouder wordt is hij ook weer meer met het verleden bezig. Misschien omdat de tijd zo hard voorbij ging dat je nog eens terugblikt om het te verwerken.

Op korte termijn is het prettig om actviteiten te plannen met vrienden, of andere leuke dingen te doen, omdat de meeste mensen een drukke agenda hebben. Maar in het nu leven is een middel om te denken vandaag is vandaag en nu is nu en ik zie wel hoe het morgen is. Is vooral handig als je in een nare periode zit. Het is een soort zelf bescherming ,om pijn te verzachten. Terug kijken kan je blij maken ,denken van jeeetje wat was dat een geweldige periode, je kunt ook terug kijken met een hoop pijn ,daar is dan weer een middel voor door te denken ,ik denk maar aan nu of morgen. Alle ellende is achter mij... ik richt mij op de toekomst. Dus plan je weer vooruit. Het is een cyclus...Sommige mensen blijven in dingen hangen omdat ze aan pijn gewend zijn en geen prettige ervaringen willen toelaten.Ik zou zeggen zoek prettige ervaringen op ,geniet van het leven, vooral de kleine dingen het hoeft niet groot te zijn, want voor je het weet is het voorbij.

Mensen leven vanuit hun verleden, hun verleden geeft hen hun bestaansgrond... Laat je je verleden los dan laat je je persoon los, je bestaansgrond... Dat is onmogelijk voor personen...

Want: Zonder verleden, geen ellende...

Als je geen verleden hebt, dan heb je ook geen toekomst...

Dat klopt ook, want er is alleen maar: NU...

Het verleden herinnert je aan wie je NU bent, daardoor kun je plannen maken voor de toekomst.

Misschien hebben ze aan het verleden veel te danken.
Misschien heeft het verleden veel lessen voor de toekomst bijgebracht.
Misschien is het verleden een stuwende kracht die er nodig is.

Omdat het verleden je soms blijft achtervolgen..

Het verleden en de toekomst zijn veilig.

Het nu is te groot.

Het verleden heeft je mede gemaakt wie je nu bent.
Dat kan je onmogelijk loslaten.
Het nu bestaat niet, het is er niet en is er ook nooit geweest, we leven in het verleden en maken plannen voor onze toekomst, daartussen is niets.

Over het algemeen ben ik iemand die juist heel erg in het NU leeft. Ik werk erg onregelmatig, soms maar 1 of 2 dagen per week, en dan weer 21 dagen aan één stuk. En als ik niet werk dan bepaal ik gedurende de dag wel hoe die dag eruit ziet. Als ik bv eigenlijk iets zou moeten doen, kan ik dat heel gemakkelijk ook uitstellen, om NU iets te gaan doen waar ik op dit moment zin in heb. En als ik plotseling gebeld word om te komen werken, wat geregeld voorkomt, dan ben ik er binnen een kwartier. Of zoals mijn baas weleens zegt: Jij bent zo onzettend flexibel ;-)

Maar hoe je NU bent, werd voor een groot deel bepaald door hoe je verleden was. Ik kijk nooit om in wrok of spijt naar het verleden, maar het verleden kun je ook nooit uitschakelen.

Zo zal ik bv over ruim 2 maanden (= toekomst) oma worden. Mijn dochter is geboren in het verleden, en nu zij in verwachting is van haar 1e kindje, haal ik met haar geregeld herinneringen op aan de tijd dat ik haar verwachtte. Zodoende iets van mijn eigen ervaring aan haar doorgevend.

En als dat kindje er straks is, en opgroeit, dan zullen bepaalde dingen mij weer herinneren aan het verleden: aan de tijd toen zijn moeder die leeftijd had, en hoe zij toen was. Of dat ie veel op een overleden opa of oma lijkt, enz.

Het verleden is dus gewoon een deel van je leven. De bouwsteentjes waarmee je leven is opgebouwd. De toekomst is ongewis, en die neem ik dus altijd maar gewoon zoals die zich voordoet ;-)