Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Mijn Dochtertje 2,9 jaar is tegenover de nieuwe binnenkomer ,de poes erg jaloers Hoe kunnen we zoeken naar de beste oplossing?

Mijn Dochter is tegenover de nieuwe poes erg jaloers.
Ze doet de poes opzettelijk pijn.
Hij mag van haar niet op de bank of naar zijn drinkbakje of gooit zn brokjes weg
Hij mag niet spelen met zn balletje.
Als ik er iets van zeg dan gaat ze heel hard schreeuwen en zoekt ze uit frustratie de poes ook op om pijn te doen.
Samen spelen gaat soms wel goed en dan krijgt ze ook een sticker.
ik laat de poes vrijwel met rust dus dat kan niet zijn.
ik zeg ook dat de poes haar vriendje is maar het lijkt wel of het niet overkomt bij dr

Toegevoegd na 1 dag:
De omgang met de poes gaat nu wat rustiger ik heb haar gisteren wat complimentjes gegeven als ze wat liefs deed voor de poes en samen met dr gespeelt ze vod het leuk maar ze reageert nog wel fel ik denk dat het toch het wennen is dan

Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
1.3K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Met nog geen 3 jaar oud moet je kind nog zoveel leren en jaloezie hoort daar bij. Het heeft dus niets te maken met ondeugendheid of extra stout doen, of expres doen, want dat beseft je kind nog niet echt. Ze maakt zich zorgen om haar positie in huis, want de aandacht die alleen voor haar was, moet ze nu delen en de poes wordt niet zo vaak gestraft dan zij, dus mama vindt de poes vast liever en dit maakt haar in feite nog bozer op de poes, want die heeft de schuld hieraan, in haar optiek.
Ontken en onderdruk het gevoel van jaloezie dus nietHet is er en het is normaal, je kind heeft er eigenlijk recht op als het eronder lijdt.
Toon dan ook begrip voor haar emotie en reageer er niet heftig op.
Help het kind de emoties te benoemen bijv." ik begrijp best dat je jaloers bent vanwege..."
Verdeel je aandacht over zowel de kat als je kind. Geef ze samen aandacht maar ook apart.
Boos zijn mag best. Daar moet ruimte voor zijn, het is de basis voor de emotionele gezondheid van je kind.
Als ouder geef je daarin het voorbeeld.Als je zelf open bent over je stemming en negatieve gevoelens,leert je kind spelenderwijze door het van jou af te kijken, hoe ze daarmee om moet gaan. Verberg je gevoelens dus niet, ze leren dan ook niet hoe jij dat oplost. Geef ook nooit straf voor een slechte bui.Een klein kind herkent dit zelf niet en kan er nog geen woord aan geven. Dáárom reageert ze zo heftig en impulsief. Als je haar leert haar gevoel onder woorden te brengen, zal ze op de duur minder heftig reageren. Laat wel merken dat je boos wordt bij bepaalde dingen die zij doet en leg haar uit waarom dit door jou niet geaccepteerd kan worden.

Toon dus begrip voor de boosheid en jaloezie, dat doe je door het gevoel te benoemen. Op die manier laat je ook zien dat je bereid bent te luisteren. Zij voelt zich dan gesteund door jou en zal later wanneer haar gevoelens gecontroleerd zijn, dit in goede banen kunnen leiden.
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Eindelijk een reeel antwoord zonder "straf" en "slaag". Een positieve benadering dat het kind vooruit helpt in plaats van het nog angstiger en onzekerder te maken. Een dikke +.
amc
13 jaar geleden
Dank je friezin. Ik weet het wel, soms jeuken je handen, maar slecht voorbeeld doet slecht volgen en een kind leert van jou en jouw reacties. Als jij gaat schreeuwen doet zij dit ook, want ze imiteert jou als moeder. Ik heb mijn zoon zo opgevoed als ik hierboven beschrijf en heb nu een heel makkelijke puber van 15, die zijn gevoel, ook al heeft hij een autistische stoornis, goed onder woorden kan brengen en weet hoe hij ermee om moet gaan. Twijfelt hij dan vraagt hij me altijd hoe ik het zou doen en trekt dan zijn eigen plan.
amc
13 jaar geleden
Ik heb mijn zoon ook als peuter opgevoed in zo`n soort flat. Veel glas en geen deur die op slot kon. Wel veel kamers maar dan heb je er ook niets aan. Ik heb nog nooit een 'time out' systeem toegepast, zijn slaapkamer moest door hem gevoeld worden als een fijne kamer en niet als eens strafplaats. Ik heb dan ook nooit last gehad dat hij niet graag op zijn kamer was en altijd probleemloos ging slapen. Wist je dat ze je ook kan uitlokken door de kat expres te pesten? Negatieve aandacht is ook aandacht en zo weet ze zeker dat ze jouw aandacht krijgt. Slecht gedrag moet je eigenlijk negeren maar goed gedrag uitgebreid loven! Zo voelt ze ook langzaam aan waarmee ze het prettigste aandacht krijgt. Ja, het is allemaal makkelijk gezegd, maar vind de balans maar eens. Geduld en rustig blijven was altijd mijn aanpak. Als ik dan eens echt boos werd, hoefde ik alleen mijn stem te verheffen en omdat mijn zoon dat niet gewend was, schrok hij zo dat hij onmiddelijk wist dat hij te ver was gegaan. Voor mij was het makkelijk omdat ik nu eenmaal een rustig, beheerst type ben en niet gauw op de kast te krijgen ben. Als jij zelf temperamentvol bent is dat een stuk moeilijker. Dan zal je steeds eerst tot 10 moeten tellen! (Wel langzaam hoor)! :)

Andere antwoorden (8)

dan heb je 2 makkelijke keuzes.

De eerste is de kat weg te doen (Waar ik NIET voor ben).

Als tweede is eens duidelijk optreden tegen je dochter dat jij dit gedrag niet van haar accepteert en als ze zo door gaat er consequenties aan verbonden zijn (time-out, of iets anders wat werkt als ze iets doet wat niet mag)

je dochter weet dat zij door dit gedrag de baas in huis is en dat is iets waar je zelf wat aan kunt doen.

en misschien is een stikker niet een grote genoeg beloning in de eerste plaats, begin iets groter zou ik zeggen. Laat haar als ze ook maar 1 moment lief is tegen de kat dat ook duidelijk merken dat je DAT gedrag juist aanprijst.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
In principe is dat vrij normale jaloezie, die je bij kinderen van rond die leeftijd ook ziet als er bijvoorbeeld een nieuw broertje of zusje zijn of haar intrede doet. Grappig genoeg vind je voornamelijk informatie over het omgekeerde : een huisdier dat jaloers is op de nieuwe baby. Maar dit komt natuurlijk net zo goed voor.

Helaas ligt de oplossing niet in dezelfde hoek : als je het huisdieer namelijk weer wat aandacht geeft, trekt het wel bij. Je dochter zal echter naar alle waarschijnlijkheid sowieso meer aandacht krijgen dan de poes, dus daar kan het hem haast niet in zitten.

Dan is er natuurlijk ook nog de mogelijkheid dat je dochter helemaal niet zo'n dierenliefhebber is als jij dat bent. Ze bekijkt de poes natuurlijk ook vanuit een heel ander perspectief, en vindt hem wellicht helemaal niet leuk of lief of schattig.

Ik denk dat je het in principe goed aanpakt ; niet te veel aandacht aan besteden, gewenst gedrag belonen en ongewenst gedrag negeren. Uiteraard moet je wel voorkomen dat ze de poes pijn doet - en als het lang genoeg duurt vice versa. Op een gegeven moment zal ze wel merken dat de poes er ook bij hoort en dat hij niet weggaat als zij dat wil, hem accepteren, en op de lange duur zelfs aan hem hechten. Maar acceptatie is uiteindelijk genoeg. Er kan echter wel een paar maanden overheen gaan voor het zo ver is.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
ik denk dat je erg voorzichtig moet zijn met het negeren van ongewenst gedrag want op een gegeven moment doet het kindje de kat zo'n pijn dat die een haal geeft en dan heeft de kat het gedaan.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Daarom staat er ook nadrukkelijk : uiteraard moet je wel voorkomen dat ze de poes pijn doet. Da's een kwestie van er bij blijven ; zoals met alles met kleine kinderen.
Mijn idee is, dat je je dochter nu zeer duidelijk moet maken, dat haar gedrag totaal ontoelaatbaar is!
En eerlijk gezegd al meteen, toen je de eerste tekenen zag van haar agressie naar de poes toe.
Wat je allemaal beschrijft wat ze doet en gedaan heeft: dat vind ik al veel te ver zijn gegaan.
Dat betekent dus, dat je nu zeeeeeeeeeeer duidelijk en zeeeeeeer consequent moet zijn en dat zal best moeilijk zijn, omdat het al zo ver is gekomen. Mede omdat je schrijft, dat ze gaat schreeuwen als je er iets van zegt en de poes expres extra pakt.
Ik denk, dat een zachte aanpak niet meer gaat werken. Belonen als ze het goed doet natuurlijk zeker wel. Maar in eerste instantie zal je zeer consequent moeten zijn.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
goede reactie. Je zou dit gedrag ook niet accepteren naar een ander kind toe, dus waarom wel naar de poes die zich niet kan verdedigen.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dank je.
Inderdaad: JUIST naar een dier toe vind ik het gedrag van de kleine al helemaal totaal ontoelaatbaar.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Inderdaad. Daarom heb ik mijn zoon al snel duidelijk gemaakt dat dieren geen pijn gedaan mogen worden. Al vanaf dat ie kon kruipen en de poes dus achterna kon. Nu zijn ze beste vriendjes ondanks het leeftijdsverschil (kind 5 en poes 15). Ze komt altijd naar hem toe en komt bij hem op schoot en ze knuffelen veel. Want ze weet dat ie haar geen pijn zal doen. Toch veel prettiger zo?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Tuurlijk! Bij onze zoon net zo.
Dieren kunnen zichzelf prima verdedigen, maar ik denk, dat je dat als ouder toch ook niet graag ziet: je kind onder gekrabt door je huisdier....
En 9 van de 10 keer is de kat daar de dupe weer van.....
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Wat dit kind vooral moet leren is dat haar gevoelens er niet toe mogen leiden dat anderen (in dit geval de poes) pijn lijden. Ze moet dus leren omgaan met gevoelens van boosheid, verdriet, jaloezie, angst. Dat bereik je niet door haar gevoelens af te straffen door sanctiemaatregelen. Gevoelens mogen er zijn, maar bepaald GEDRAG is niet acceptabel. Dat mag je inderdaad consequent afwijzen. Ze mag de poes dus geen pijn doen, niet het eten weg gooien, hem niet opjagen. Maar biedt daarnaast wel een alternatief. En dat mis ik in dit antwoord. Je beschrijft alleen het afwijzen van het gedrag, maar wat moet het meisje dan wel doen met haar gevoelens? Het is aan de opvoeder om die te verwoorden en daar een positieve draai aan te geven. Want van alleen "straf" leert ze echt niks.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Ik kan zeker voor een deel met je meegaan.
Inderdaad heb ik het over het zo snel mogelijk veranderen van haar GEDRAG, omdat hier een dier in het spel is, dat verpest wordt. Als daar niet heel snel iets aan gedaan wordt, dan pakt de kat het kind..... het asiel zit al vol met om die reden "afgedankte"dieren.... Het lijkt mij dus punt 1, dat daar iets mee wordt gedaan: in het belang van het dier.
Dat het meisje moet leren om haar gevoelens op een adequate manier te uiten is zeker waar: geldt overigens voor alle kinderen. Ze schreeuwt als ze terecht gewezen wordt door haar moeder, dus dat lijkt me al een langere tijd zeer noodzakelijk.
Gun haar wat tijd om te wennen, zoals je al aangeeft samen dingen doen en belonen is een leuk spel.

Ik denk toch dat het allerbeste om haar te te laten wennen aan de poes, vooral duidelijk zijn.

Soms doen kinderen het tegenovergestelde, i.p.v. de poes als vriendje zien, worden ze opstandig. Dat is al een vorm van jaloezie, omdat te voorkomen kun je ook een 'psychologisch' spelletje verzinnen wat in het voordeel valt bij je dochtertje.

Bijvoorbeeld: Vandaag heeft de poes zin om samen met jou op de bank te zitten, zodat ik aan jullie beiden een verhaaltje kan vertellen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
je moet hier echt meteen een eind aan maken.
straks zit je met een totaal verknipte en gestresste kat.
jij bent de baas in huis, niet dochterlief.
bij ongewenst gedrag zou ik haar even een paar minuten laten afkoelen op een vaste plek, in de gang bijvoorbeeld.
word verder niet kwaad op haar, maar geef haar duidelijk uitleg: zij vindt het toch ook niet fijn als je haar pijn zou doen, of haar eten en speeltjes afpakt?
consequent zijn, dan rolt het kwartje echt wel door!
sterkte en succes!
(Lees meer...)
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
YESSSS!!! Dikke +
Rieneke1
13 jaar geleden
dank wendy, ik had jouw goede antwoord ook al geplust.
heb zo te doen met het katje :(
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
:-)
Ja, ik ook.....
En ook met het meiske, want ook daar is het een en ander goed verkeerd geëscaleerd!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Waar dit meisje last van heeft is jaloezie en gevoelens van angst. Omdat ze nog een kind is kan ze hier nog niet goed mee omgaan (en verwoorden) en is daardoor agressief tegen de kat. Natuurlijk mag dat niet en moet dat gedrag worden gestopt. Maar dat bereik je niet door haar te straffen waardoor zij zich nog meer afgewezen voelt. Ze ziet dan haar angst bevestigt ("mama vindt de poes liever dan mij") en zal nog meer agressie tegen de kat krijgen (die dus de "schuldige" is). Begrip voor haar jaloerse gevoelens en een positieve benadering werken in dit geval veel beter. Zorg ervoor dat zij van de liefde van haar moeder is verzekerd door tijdelijk ook wat meer aandacht aan haar te geven en bijv. samen voor de poes te zorgen "omdat zij al zo groot is en dat al kan". Benader haar positief en geef ruimte aan de gevoelens van boosheid en jaloezie, uiteraard zonder de kat pijn te doen. Niet haar om haar gevoelens afstraffen! Een - dus voor dit antwoord.
Rieneke1
13 jaar geleden
dankje voor de onderbouwing friezin.
alleen zie ik het geven van een time-out bij ongewenst gedrag niet als straf, maar als opvoedmethode.
en uiteraard gewenst gedrag belonen, dat ook.
maar het kan en mag niet zo zijn dat de poes gepest en gepijnigd wordt, dat is ongeacht de gevoelens van het meisje ontoelaatbaar voor mij.
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Mee eens dat de kat beschermd moet worden en dit gedrag ontoelaatbaar is. Maar ik mis het stukje "haar gevoelens onderkennen" en alternatieven bieden om hiermee om te gaan. Het is gemakkelijk om alleen haar gedrag af te wijzen (op welke manier dan ook en dan is inderdaad een "time out" opvoedkundig beter) en het daarbij te laten. Daar leert een kind niet van hoe ze dan met haar jaloezie om moet gaan. Daar ging het mij om en dat mis ik in je antwoord.
Rieneke1
13 jaar geleden
duidelijk friezin, bedankt!
Direct kortsluiten met uw kind opdat er geen misverstanden ontstaan.
Opvoedkundig moet het kind er wat van meekrijgen.
En van een paar tikken voor de billen brengt de boodschap ook wel over.

Goed observeren wat er precies gebeurt.
Doe hetzelfde bij uw kind wat deze bij de kat doet.
Pesten, pijnigen en eten weggooien.
Val uw kind ook de hele dag lastig opdat het voelt wat zo,n kat door maakt.

Bedenk dat deze jaloezie ook kan overslaan op anderen
die met hun baby,s bij u over de vloer komen.
God verhoede dat zo,n baby voor het leven verminkt wordt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Het lijkt wel of je dochter de baas is in huis; ik zou het toch niet pikken als ze zou schreeuwen, dan ging ze onmiddellijk de gang of de wc op en idem als ze ook maar een vinger naar de poes of haar eten uitstak.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Gaat het kind al naar een peuterspeelzaal ofzo?
Daar leert ze ook om dingen - en aandacht - te moeten delen.

Verder ben ik het eens met alle antwoorden die zeggen dat je echt iets moet doen aan de reactie van je kind:
schreeuwen e.d. niet accepteren!!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding