mag een kinderarts een moeder de onderzoekskamer uitsturen om kind van vier te onderzoeken?

Hij mag het wel vragen als hij het in het belang van het kind nodig acht. Maar jij mag ook weigeren. Of om uitleg vragen.

Volgens mij mag dat alleen als het kind 16+ is of in ieder geval ouder dan 4. Of als de arts vermoed dat het probleem privé is of op een of andere manier met de ouders te maken heeft.

het lijkt mij van niet om de volgende reden:

een kind voelt zich het meest op zijn gemak met zijn ouders erbij , vooral in in het ziekenhuis wat eng is , de arts zal de situatie alleen maar erger maken door je weg te sturen door dat het kind daar alleen maar om gaat huilen , het wil zijn vertrouwde moeder bij hem , voor een kind is een ziekenhuis en een dokter /arts heel eng en dan ook zonder moeder erbij.

Dus ik snap het niet als een arts kan kiezen in een rustig kind met moeder erbij of een hysterisch kind zonder moeder , het onderzoeken wordt er alleen maar lastiger door .

eerlijk gezegd was mijn eerste ingeving; ja dat mag, als een arts dat noodzakelijk acht. Echter het mag niet ( bijv. volgens onderstaande bron )
Onderzoek mag alleen met toestemming van de ouders en ouder(s) hebben het recht om aanwezig te zijn bij een onderzoek.

Als je verhaal sluitend is vind ik het nogal ongebruikelijk om in zo'n situatie de ouders weg te sturen bij een kleuter van vier jaar oud, eerlijk gezegd. Natuurlijk hebben kinderartsen te maken met bezorgde en overbezorgde ouders maar daar moet zo'n dokter mee om kunnen gaan door niet alleen het kind maar ook en misschien wel vooral de ouders te begeleiden en uitleg te geven.

Als ervaringsdeskundige ben ik het lang niet altijd eens met wat ouders uithalen met hun kinderen maar als de intentie goed is en er geen sprake is van kindermishandeling moet je het daar als behandelaar mee doen. Ouders buitensluiten is zo goed als altijd niet goed.

Raar verzoek , je zou naar het ziekenhuis kunnen bellen en vragen waarom de arts dit doet en zeker vertellen dat je kind overstuur raakte.

Ja, dat mag, uit bescherming van het kind.

Natuurlijk ben ik niet op de hoogte van de precieze situatie.

Als de arts zal een kind extra willen onderzoeken als hij een verdenking van (lichamelijke of geestelijke) mishandeling (al dan niet door ouders), of een vermoeden van een andere uitzonderlijke situatie heeft.

De aanwezigheid van de ouder(s) kan hierbij verstorend werken. Voorbeeld:
Arts vraagt aan kind of het echt van het speeltoestel is gevallen. Ouder geeft antwoord in plaats van kind. Of kind geeft antwoord en krijgt na vertrek (nogmaals) de woede van de ouder over zich heen.

(Kinder)artsen worden getraind in het herkennen van verwondingen met vormen of op plaatsen waar die niet op 'natuurlijke' weg optreden. Bijvoorbeeld rondom lopende blauwe plekken op de bovenarmen.
Dit kan komen van het touwklimmen op school (apenkooien) maar kan ook optreden als de ouder het kind stevig vastpakt en door elkaar schud.

Deze controles zijn er voor de bescherming van het kind, in mijn ogen terecht (waren ze er in mijn tijd ook maar geweest).
Als deze extra zorgvuldigheid u als ouder overkomt, ga er dan in mee. U heeft (hopelijk) niets te verbergen, weigeren geeft alleen maar twijfel.

Persoonlijk zou ik willen ik dat ieder kind dat aan mishandeling wordt onderworpen op deze manier zou worden ontdekt en in bescherming genomen zou worden.

Mag alleen als hij misschien kindermishandeling of seksueel misbruik wilt uitsluiten en het kind onder 4 ogen wilt spreken.
Want een kind zegt misschien wel dingen als de ouders er niet bij zijn.

Nee, dat mag niet! Ten alle tijden heb jij als wettelijk gezagdrager van het kind het recht om bij onderzoeken te zijn tenzij natuurlijk de aard van het onderzoek dit onmogelijk maakt (bijvoorbeeld een MRI onderzoek).

De arts kan het je verzoeken maar je hoeft er in geen geval gehoor aan te geven. Als de arts misbruik vermoed moet hij een melding maken bij de bevoegde instanties en die hebben uiteindelijk wel het recht om een kind te horen zonder dat de ouders er bij aanwezig zijn.

Kan inderdaad misschien noodzakelijk zijn bij verdenking van misbruik oid. De ouder achter glas mee laten kijken, maar zo dat deze niet hoort wat er gezegd wordt is misschien een optie?

Als de ouders het medisch onderzoek belemmeren dan mag de arts de ouders verzoeken om de kamer te verlaten. Ouders kunnen erg overstuur zijn en het kind overstuur maken. Dit gebeurd vaak op de 1ste hulp.
(mijn schoonmoeder is verpleegster op de 1ste hulp)
Maar bij een gewoon onderzoek komt het niet vaak voor.
Dan mogen ouders er gewoon bij blijven. Wegsturen gebeurd meestal als er misbruik of mishandeling vermoed word. Je mag weigeren de kamer te verlaten. Vooral als er niets aan de hand is je het onderzoek niet belemmerd.
Vraag de arts waarom, als het je niet lekker zit.
Vertel hem dat je kind er overstuur van raakte en dat je hem niet weer alleen wilt laten tijdens een onderzoek.
Bij een buikonderzoek mag en kan een ouder gewoon aanwezig zijn.

De arts mag je natuurlijk altijd "verzoeken" om de kamer te verlaten. Het gebieden is een andere zaak.

Er zijn meerdere redenen waarom een arts dit doet.

1) Nagaan wat de eigenlijke psychische toestand/gedrag van het kind is zonder dat het beïnvloed wordt door de ouders. De impact van hun aanwezigheid is immers niet te onderschatten.
Ik vermoed dat dit het geval was bij uw kind. Obstipatie bij kleuters heeft immers bijna steeds een psychische component. nagaan of je kind van nature angstig of obsessief reageert kan hier een belangrijke sleutel zijn. Maar ook andere dingen kunnen aan het licht komen natuurlijk.

2) Vertrouwen winnen van het kind is een andere belangrijke reden. Het kind is immers volwaardig patiënt en heeft ook recht op vertrouwelijkheid. De aanwezigheid van een ouder kan een kind in verlegenheid brengen. Om die reden zal vanaf 12-jarige leeftijd heel vaak gevraagd worden de kamer te verlaten. Zeker als het om "intieme" onderzoeken gaat. Bij heel kleine kinderen (zeker zij die nog niet kunnen spreken) zal de aanwezigheid van een ouder juist wel gewenst zijn, tenzij de arts vermoedt dat de ouder hier zelf problemen mee heeft.

3) Vermoeden van mishandeling. In dit geval wil de arts ongehinderd de nodige vaststellingen kunnen doen zowel fysiek als emotioneel. Een mishandelende ouder zal doorgaans deze vaststellingen trachten te verhinderen of goed te praten of zal de arts in de toekomst mijden. Bovendien kan het kind niet ongehinderd vertellen wat het zelf te zeggen heeft.

4) Hinder van de ouders. Sommige ouders brengen het kind (ongewild) meer in paniek door hun bezorgde aanwezigheid. Zodra de ouders de zaal uit zijn, verloopt het onderzoek voor het kind dan minder ingrijpend. In het merendeel van de situaties zal dit echter omgekeerd zijn en zal de aanwezigheid van een vertrouwd persoon het kind juist geruststellen. Het is het inzicht van de arts die het onderscheid moet zien te maken.
Wanneer men vermoed dat bv. vader zal flauwvallen bij het bloedprikken van het kind (komt vaak voor!) wordt ie eveneens verzocht de zaal te verlaten.

5) Schadelijkheid bij aanwezigheid. Bij sommige onderzoeken/ingrepen kan de aanwezigheid van de ouder schadelijk zijn voor ouder of kind. Een operatiekwartier moet bv. steriel blijven en bij meerdere RX foto's wordt de ouder onnodig bestraald. Maar zelfs dan kan een compromis voorgesteld worden als het kind echt in paniek is om een loden vest te dragen dat toch enigszins beschermend werkt.

Er zullen wel omstandigheden denkbaar zijn waarbij het wenselijk is dat de ouders even het kind met de dokter alleen laten. Mij is een geval bekend van een kind met een gebroken pols. Het kind was als de dood voor zijn vader. Toen hij met de arts alleen was kwam het hoge woord eruit: zijn vader had het gedaan. In aanwezigheid van de ouders zou het kind dat nooit hebben durven vertellen. Nu kon meteen de politie ingeschakeld worden en de vader voor verhoor worden gearresteerd.

Maar in jouw geval vind ik het vreemd en ik zou zeker zien te achterhalen waarom. En als er met de arts niet over valt te praten, zoek dan een andere.

NEE met hoofdletters zou ik willen zeggen! Jij bent verantwoordelijk voor je kind en als je je kind goed wilt helpen dan luisteren jullie samen naar wat hij/zij te zeggen heeft. En weet je waarom hij niet meer alleen met de dokter wil blijven? Lijkt mij geen goed teken. (ik wil niet paniekerig overkomen hoor maar ik zou goed luisteren naar je kind als die probeert uit te leggen wat er is gebeurt tijdens het onderzoek.)