Hoe spreekt iemand die niet kan spreken het "ja-woord" uit op een trouw?

Op alle sites staat echter de tekst dat het jawoord uitgeSPROKEN moet worden. En nergens wordt vermeld dat het ook niet-gesproken mag zijn!

Maar waarom is een uitdrukking in gebarentaal of door middel van een apparaat voor spraaksynthese geen spreken? Daarbij: er staat ook dat je elkaar op den duur de rechterhand moet geven. Maar het is echt niet zo dat iemand die geen rechterhand heeft, daarom niet zou kunnen trouwen. Een kleine aanpassing in de normale procedure is geen enkel probleem in dat soort gevallen.

Daar heb je gelijk in!

Gelukkig maar :-) Ik ken iemand die door haar spasmen niet kan praten, en ook haar handen niet kan gebruiken voor zo'n spraakcomputer. Zij communiceert door middel van letters op het blad van haar rolstoel, deze wijst ze aan door ernaar te kijken. Een gesprek met haar kost wat meer tijd, en je moet er echt even voor gaan zitten. Maar iemand die zou beweren dat zij niet voor zichzelf kan spreken is of kortzichtig, of gewoon extreem dom. Als je haar de tijd gunt die zij nodig heeft voor een gesprek, praat ze veel en graag. Haar manier van spreken is anders dan die van ons, maar minstens zo betekenisvol.

@Lies: helemaal mee eens. Van Christopher Reeve of Stephen Hawking zou je toch ook niet zeggen dat ze niet in staat zijn om in het huwelijk te treden, omdat ze de controle over hun stem of hun ledematen verloren zijn? +

Overigens vind ik het heel dapper van je kennis/vriendin(?) dat ze zoveel moeite doet zich toch duidelijk te maken. In haar positie is het heel makkelijk je te laten afglijden in zelfmedelijden. Daarnaast kan ik me inbeelden dat het best frustrerend moet zijn niet zo vlot een gesprek te kunnen voeren als "normale" mensen. Dikke pluim voor haar en de mensen die de moeite doen met haar te communiceren, desondanks de extra inspanning die nodig is! Een lichamelijke beperking impliceert geen geestelijke beperking, en het is mooi wanneer mensen dat inzien. Helaas is dat in deze maatschappij niet altijd het geval. Bij mij op de universiteit studeert een meisje die vanaf de nek verlamd is en daarnaast ook niet kan spreken. Ze heeft twee vaste begeleiders die letterlijk haar ogen kunnen lezen via codes die ze hebben afgesproken. Zij fungeren als haar tolken. Ze krijgt een op haar mogelijkheden (dus zonder "spiekende" begeleider) afgestemd examen. Als je haar ziet, met de spieren in haar gezicht, de spasmen over haar verlamde lichaam die ze niet onder controle heeft, haar afhangend ooglid en het speeksel dat vaak uit haar mondhoek druipt, ontmoet, lijkt ze je een spastische pop zonder mogelijkheden. Zodra je echter een gesprek met haar aangaat en de begeleiders haar vertalen, jeetje! Ik was beschaamd omwille van mijn vooroordelen. Ze is zo slim en dapper, desondanks haar lichamelijke handicap! Ze luistert naar wat je zegt en antwoord met haar oogbewegingen, en haar begleiders vertalen dat. Zij zou eveneens moeten kunnen trouwen via bvb communicatie via oogbewegen.