Waarom zijn we zo selectief in het liefhebben van diersoorten?

omdat wij geen emotionele band onderhouden met koeien en muizen. De hond en kat zijn al lange tijd als huisdier gehouden dat maakt het voor ons moeilijker om afscheid te nemen.

Toegevoegd na 31 minuten:
naar aanleiding van je toevoeging:

Honden en katten geven vaak blijk dat ze weten als we verdrietig zijn en ons gaan troosten, als we boos zijn hebben ze dat door etc.

ik zie een muis of konijn mij niet bepaald komen troosten als ik verdrietig ben.

Dit maakt onze emotionele band sterker met honden en katten.

Een huisdier als een kat en hond doen wat wij zeggen en een koe niet.
Daarnaast zijn de eerste aanhankelijk. beide hebben we graag.

Toegevoegd na 16 minuten:
Een konijn en een muis voldoen in het algemeen niet aan eerder genoemde definitie en dus eten we ze op.
Ze moeten lekker bij je op de schoot komen zitten en vooral spinnen (kat). Dan krijgt de mens een goed gevoel over zich zelf en dat heeft ie nodig. Snap!

Naast het eerder gegeven antwoord met de emotionele band speelt ook nog dat honden- en kattenvlees blijkbaar niet zo lekker is. Ik ga er namelijk vanuit dat men vroeger dit heus wel gegeten heeft, maar toch de voorkeur gaf aan het ook voorhanden zijnde koeienvlees. Dat heeft over de jaren er in geresulteerd dat een hond eten niet meer kan. Hier in het Westen dan, want in China eten ze het wel.

Het heeft te maken met onze opvoeding, wij zijn aangeleerd dat honden en katten niet voor consumptie bedoeld zijn, in China is het eten van (jonge) hond een delicatesse.

Toegevoegd na 19 minuten:
-=edit=-
ook nog even een linkje naar kattenvlees

Pfoe, lastige vraag!

Kijk ik naar mezelf, dan weet ik niet hoe ik zou denken over het pletten van mijn kat als ik ECHT honger zou hebben.

Je vraag heeft twee aspecten:

- de ethische; wat vinden we wel en wat vinden we niet correct? Maar dat weer ook te maken met onze welzijn en welvaart. Dan heb je het over een glijdende schaal. Noodzaak verandert ethiek (en overleven is noodzaak; of je nou wil of niet).

- ander aspect is van een meer fysieke aard. Dat is de theorie van 'knuffelbaarheid'. Baby's hebben een aantal aspecten gemeen; bol hoofd, grote ogen en een glimlach. Ik heb wel eens ergens gelezen dat juist deze onderdelen in een mens een 'ahhh, da's lief!' reactie oproepen. Waardoor wij, ouderen, de neiging krijgen om die baby's te beschermen. En het blijkt dat we de (andere) dieren waarvan wij 'misbruik' afkeuren, juist deze eigenschappen ook bezitten.

Niet alleen rond opeten is er discriminatie. Waarom houden we van een panda (met zijn lange klauwen) en haten spinnen? Een wit muisje is lief en van een bruine gillen we? Wat hebben naaktslakken dat ons zo afstoot? We eten bijna geen naaktslakken maar de versie die in een schelp woont (escargots) zijn een lekkernij.
Ik denk dat die vraag niet in enkele lijntjes te beantwoorden is.

De mens heeft al heel lang de hond als huisdier danwel waakdier. Zij zijn ook nog eens intelligent en reageren inderdaad op verdriet of blijdschap. Met een kat is het eender denk ik, als je die maar genoeg eten blijft geven wordt ie ook tam en eerlijk gezegd zie ik een koe niet apporteren en wil ik hem bij verdriet al helemaal niet op schoot hebben. Over intelligentie wil ik het niet eens hebben want die zal een koe ook wel hebben samen met gevoel.

Wilde muizen of ratten worden als ziekteverspreider gezien wat ook waar is en tamme muizen of ratten niet.
En ja, konijnen, zowel tam als wild, worden gegeten.
Die worden daar ook voor gehouden maar dat zou niks voor mij zijn. Ik ga geen dier opvoeden en eten geven om hem uiteindelijk zelf op te eten.. Dan koop ik dat wel bij de slager en hou ik mijn konijn voor de lol.

Een pin door het hoofd doen ze bij koeien om het zo netjes mogelijk af te maken. een koeiekop is namelijk vrij hard en een gewone klap is te weinig. Er zullen vast betere manieren zijn maar het is lopende band werk en waarschijnljk ook goedkoper voor die bedrijven. In india hoef je dat niet te proberen want dan wordt je gelyncht denk ik. Het is daar een heilig dier en wordt dan misschien niet echt gehouden als huisdier maar wordt wel heftig beschermd daar.

Kortom, het is wat je gewend bent en welke waarde je aan een dergelijk dierenleven geeft. Mensen hebben ook wel eens een hond met dertig graden in een dichte auto laten zitten en ondanks een huisdier toch een verwerpelijke daad die bestraft zou moeten worden

Zolang beesten geen naam hebben, worden ze makkelijker gegeten. Je zal je eigen Flappie niet snel eten, maar een konijn van de slager wel.
Honden en katten hebben ook altijd een naam, enwe zijn ook nog eens opgevoed met het idee dat die niet gegeten worden.

Wij zijn geneigd meer sympathie te hebben voor een dier dat zich evolutioneel gezien minder ver bevindt van de mens. Hoe verder ze van je af staan, hoe moeilijker het wordt.
Een band hebben met bv een koe is mogelijk, maar niet practisch en daarnaast zijn ze doorgaans niet van jongs af aan heel dichtbij mensen. Een band met een mier.. gaat um niet worden..

Goeie vraag en je hebt een punt vind ik. De Japanners jagen op walvissen en dat vinden we zielig, maar een biefstukje is geen probleem. Ok, de walvis is een bedreigde diersoort maar het blijft een vreemde situatie.

In Indonesië eten ze bijvoorbeeld honden en in China is helemaal geen dier veilig. In feite is er volgens mij geen verschil, het eten van 'huisdieren' is hier alleen niet echt geaccepteerd.