Moet ik bij het inslapen van mijn paard blijven?

Question

Mijn paard van 26 jaar (ziekte van Cushing) wordt morgen met een infuus geeuthaniseerd. Mijn zus heeft aangeboden om erbij te blijven (staat bij haar op stal), want ze denkt dat ik erg overstuur zal raken. Ik twijfel, is het niet beter er zelf bij te zijn?

amc · Accepted Answer

Dit moet je helemaal zelf bepalen. Ik moet al huilen als ik het lees, maar ik ben dan ook een ontzettend gevoelsmens. Als jij dat ook bent zou ik het niet doen. Ik heb 2 keer een hele lieve dierbare hond moeten laten inslapen vanwege ouderdom, maar ben er bewust niet bijgeweest. Ik heb heel bewust lang en uitgebreid afscheid van ze genomen, zolang ze nog leefden en zo heb ik ze in herinnering. Ik zie het nog steeds voor me, bij de laatste hond, zo`n lieve bouvier! Mijn man wandelde rustig weg met hem om hem naar de dierenarts te brengen en ik keek ze na bij de huisdeur. Ineens draaide de hond zich om en rukte zich los en rende naar me toe op zijn oude poten die al lang niet meer zo renden als hij vroeger gewend was. Hij duwde zich tegen me aan en likte mijn handen, draaide zich om en liep weer terug naar mijn man. Ik vloog naar binnen en brulde het uit. Zo bewust nam hij afscheid! Ik ben dagen ziek geweest, moest me zelfs ziek melden bij mijn werk, want ik kon niets dan huilen. Ik had het niet kunnen opbrengen bij hem te zijn als hij zou inslapen en ben achteraf blij dat ik deze herinnering heb aan hem. De aanblik dat hij nog leefde. Ik heb echt ook wel getwijfeld hoor, maar ik weet hoe ik ben en wat dan voor mij het beste is. Het laatste wat op je netvlies blijft hangen is nl. het laatste moment dat je hem zag en als dit met draaiende ogen, open mond,ofzo zou zijn is het prettiger om hem het laatst zo op je netvlies te hebben, zoals je hem kende en graag zag. Sterkte met je beslissing en verwerking, het valt niet mee.

(Lees meer...)

amc

14 jaar geleden

Verwijderde gebruiker

14 jaar geleden

Dank je wel voor je lieve reactie. Het gaf voor mij de doorslag en ik ben er niet bij gebleven. Ze is inmiddels rustig en relaxed ingeslapen, volgens mijn zus.
Ik had afgelopen woensdag al afscheid genomen, haar nog even geknuffeld, appeltje gegeven, broodje gegeven, haar even in het zonnetje buiten gezet, ook al kon ze haast niet meer lopen. Het is goed zo!

 · Answer

Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Ik kan je alleen mijn eigen ervaring vertellen.

Uit eigen ervaring is het beter om er niet bij te zijn. Wanneer je namelijk nog afscheid van je paard neemt terwijl hij nog leeft zal hij altijd zo in je herinnering blijven. Wanneer ze je paard namelijk laten inslapen via een infuus ga je misschien nog dingen zien die je niet wilt zien en waar je van streek van kunt raken.
Het paard zijn ogen gaan misschien gek draaien, misschien valt je paard wel op een vervelende manier als hij inslaapt,..
Nee ik denk dat je dat beter allemaal niet kunt zien.

Wij hebben onlangs onze kat laten inslapen en dat was een vervelend gezicht. Zijn ogen begonnen heel gek te draaien, ik vond het een heel vervelend gezicht. Ik had het achteraf liever niet meegemaakt.
Misschien heeft je zus wel gelijk.

 · Answer

Ik denk dat je zelf ook bij moet zijn. Je kunt altijd even weglopen als het heel moeilijk wordt. Het lijkt me namelijk NOG erger dat je later denkt; Was ik er maar bij geweest. Dat kun je dan niet meer terug draaien. Je mag best overstuur raken, lijkt me normaal, en je zus is dan bij je om je op te vangen. Sterkte.

Toegevoegd na 1 minuut:
wat edje zegt klinkt ook heel logisch. Best moeilijk lijkt me.

Toegevoegd na 1 minuut:
wat edje zegt klinkt ook heel logisch. Best moeilijk lijkt me.

 · Answer

Ik zou er vooral niet bij blijven, en niet om dat het inslapen zo naar is, maar het afvoeren gebeurd met een container wagen en daar worden de dieren een beetje onvriendelijk in "geflikkert" dat is helemaal geen leuk gezicht.

Sterkte!

Sterkte!

 · Answer

Ik zou er wel bij willen blijven. Het is altijd jouw dier geweest, dan moet je hem ook in de laatste minuten van zijn leven bij staan. Ik denk dat je er spijt van gaat krijgen als je er niet bij geweest bent, missschien zelfs een soortement van schuldgevoel.
Goed, het zal niet makkelijk zijn, maar helaas hoort dat ook bij het leven. Je zus heeft al aangegeven er bij te zijn, zij kan je altijd opvangen als het moeilijk wordt.

Sterkte.

 · Answer

Wanneer je denkt dat je van het laten inslapen niet overstuur raakt zou ik er bij willen blijven. Het is jou paard en je zou je dier gerust kunnen stellen en rustig afscheid kunnen nemen totdat je paard inslaapt. Ik zou er niet bij willen zijn wanneer je paard afgevoerd wordt. Dat is een akelig gezicht, zeker omdat je van dat dier houd.
Het is jammer dat het niet anders kan.
Veel sterkte!

 · Answer

Als je de mogelijk hebt, zou ik het doen, het zal niet erg gemakkelijk worden, en je wordt er kei verdrietig van, maar het was wel jou maatje, waar jij op hebt gereden, en verzorgd hebt neem ik aan. Je mag dan heel trots zijn op je zelf vind ik wel dat je het gedaan hebt.

Heb zelf verschillende keren afscheid moeten nemen van een hond, maar ben altijd wel blij geweest dat ik tot aan het uiteinde er bij kon blijven.
Kei veel succes ermee, en sterkte.

Rieneke1 · Answer

ik heb al heel wat katten moeten laten inslapen, maar ik ben er altijd bijgebleven, om het beestje te steunen in die laatste ogenblikken.
ontzettend verdrietig, en reken maar dat ik iedere keer weer erg overstuur ben, maar dit is gewoon het laatste wat je nog voor ze kan doen.
als je het enigszins op kan brengen, sta je paard dan bij morgen.
gelukkig heb je steun aan je zuster.
heel veel sterkte!

 · Answer

Je moet natuurlijk je eigen keuze maken. Weet je eigenlijk, hoe het precies gaat? Heeft de veearts je alles uitgelegd?

Ik heb het meegemaakt met mijn twee honden, 1 1/2 jaar na elkaar.
Ze kregen eerst een inslaapinjectie, en daarna pas de 'dodelijke' spierverslappers.
Dus ik heb ze in mijn armen genomen, en met ze gepraat, terwijl ze langzaam loom en slaperig werden.

Als ik er zelf voor zou mogen kiezen, zou ik ook het liefste zo gaan - in de armen van iemand die ik door en door ken en vertrouw. We hadden zoveel meegemaakt samen, en zo sloten we samen het boek van 'ons'.

Mijn honden zijn allebei begraven, en ik weet, dat schuin tegenover ook een paard lag.

Maar als je paard inderdaad meegenomen wordt, zou ik daar inderdaad niet bijzijn. Ik zou hem slapend in zijn stro achterlaten.

Fijn, dat je zus erbij is als je afscheid gaat nemen : op zo'n moment is iemand die je al je levenlang kent, en zwijgend bij je is, de grootste steun die je kunt hebben.

Ik wens je kracht toe...

 · Answer

Ik zou er wel graag bij zijn, en het zal zeer verdrietig zijn, en je zal waarschijnlijk moeten huilen, en dat mag ook, of je nu een jongen of een meisje bent, dat maakt niet uit.
Jongens huilen vaak niet, omdat dat niet stoer is, maar ik vind dat een jongen die kan huilen juist stoer is.
We hebben niet voor niks tranen gekregen, dan mag je ze ook uiten,of je nu een jongen bent of een meisje, huil gewoon, als je moet huilen, en krop het niet op, dan kun je het ook veel beter een plaatsje geven in je hart, en leeft je paard voort in je hart.
Heel veel sterkte.

 · Answer

Het kan confronterend zijn, maar heeft het voordeel dat je ook echt met de verwerking kunt beginnen. Als je niet bij het inslapen wilt of kunt zijn, ga dan wel een keer kijken naar jouw paard als het dood is.

Moet ik bij het inslapen van mijn paard blijven?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (10)

Weet jij het beter..?