Zijn de senioren van tegenwoordig anders dan die van vroeger?

Nee, het klagen van ouderen is van alle tijden.
En dat is jammer.

De generatie ouderen die er nu aankomt, dat waren de hippies in de jaren 60. Die zijn niet wereldvreemd en zijn open-minded ingesteld. Die kunnen veel meer hebben en kijken echt niet meer overal van op. Ik denk dat de huidige senioren minder klagen en minder negatief over 'de jeugd van tegenwoordig' zijn.

Een senior van nu is niet te vergelijken met een senior van vroeger. De tijden zijn veranderd. Technologische ontwikkeling, verbeterde gezondheidszorg en toegenomen welvaart hebben ervoor gezorgd dat de senior van nu heel anders in het leven staat. Vroeger was het duidelijk de laatste levensfase. Tegenwoordig beginnen ze aan een nieuw deel van hun leven. Geldt (helaas) lang niet voor iedereen natuurlijk, maar het is wel een trend.

Nu ik sinds enige tijd tot de senioren behoor , trekt mij deze vraag wel aan. En als wij het dan over die goede oude tijd hebben, dan is mijn conclusie, oud was hij wel maar goed? Echt niet!
We werkte 50 uur in de week, tot zaterdagmiddag 12 uur. We gingen zingend de kolenmijnen in om er met ongeneeslijke stoflongen uit te komen!
In de fabrieken kregen we de meest vreselijke stoffen naar binnen! Een baal cement, nu 25 kg. woog vroeger 100kg.! We zaagden aan astbest golfplaten en stonden midden in het stof!
We spoten al het onkruid van nederland dood, want we dachten dat het niet giftig was! Onze troep ging de grond of sloot in omdat we niet beter wisten!
We gingen met d.d.t. de insecten te lijf, want het was alleen voor hun schadelijk! In onze moderne spuitbissen zat drijfgas dat de ozon aantaste.
We hadden 2 weken vakantie per jaar, waarvan 1 week snipperdagen!
Maar de mens was wel meer tevreden dan nu! En iedereen vond wel waardering in zijn werk! De mensen hielpen elkaar meer dan nu. Maar goeie oude tijd?? Veel dingen zijn nu veel beter dan vroeger, Maar sommige klagen over alles en die waren er vroeger ook al.

Ik denk dat de maatschappij de laatste jaren erg verhard is en dat zij daar niet goed mee om kunnen gaan. (Voorbeelden: het straatgeweld, de diverse oorlogen, de inmenging van de overheid in werkelijk alles, noem maar op.)

Ik bespeur dit ook (een heel klein beetje) bij mezelf; jaja middelbaar :-)

Maar beschouw nu eens de voorbeelden van nu die ik hierboven noemde en leg die eens naast de beleving van de "huidige ouderen" die de (nasleep van) de tweede W.O., het opbouwen van het land, de hippietijd, het computertijdperk hebben meegemaakt.

Toen hadden zij feitelijk dezelfde (soort) problemen die wij nu hebben.

Toen heerste de mentaliteit: "Niet lullen maar poetsen", tegenwoordig vallen veel mensen bij tegenslag neer in hun stoel en roepen: "niemand doet iets voor me."
Ik denk dat daar een groot probleem zit: veel mensen hebben helaas geen of te weinig zelfreflectie.

Laten we het ons niet teveel aantrekken, positief denken en maar in gedachten houden wat mijn moeder (die er helaas niet meer is) altijd zei:

"Vroeger hadden we ook een jeugd van tegenwoordig."

Als ik alleen de titel van je vraag beantwoord, kijk ik alleen al even naar hoe senioren en tegenwoordig uitzien en hoe ze er vroeger uitzagen. De ooms en tantes van mijn ouders waren op hun 50e/60e al echt oude mensen, met grijs (blauw/paars gespoeld) haar. Tegenwoordig zien mensen van 70 er nog 'jeugdig' uit. Ook geestelijk zijn ze ruimer van opvatting dan zo'n 30 jaar geleden. Het klagen vind ik erg meevallen van deze generatie. Nu klaagt juist de jeugd dat er geen buurthuizen zijn als ze weer eens overlast veroorzaken. Tja...

De ouderen van nu vinden zichtzelf veel kwieker, ondernemender en geweldiger dan de ouderen van vroeger, dat heeft te maken met een veranderend beeld van je in de loop der tijd. Toen ik 10 was vond ik iemand van 40 al oud, toen ik 30 was vond ik iemand van 55 oud, nu ik 45 ben vind ik mensen van 70 oud, als ik straks 70ben vind ik iemand van 85 oud. Oud zijn is relatief.

Mijn ene opa stopte met werken toen hij 50 was, mijn andere verkocht zijn fabriek toen hij 55 was meen ik. Dat was eind jaren 60 / begin 70. Toen vond ik die mensen erg oud. Nu heb ik kinderen en mijn ouders zijn dik in de 60. Als ik zie wat die nu allemaal doen dan wordt ik er zelfs moe van. Het begrip senior is niet meer van deze tijd. Nu ben je oud als je 80 bent, of dement en lichamelijk versleten. Het zijn de veertigers van vroeger.

Wat er anders is in deze maatschappij is dat er meer verandert, en sneller. Alles is heviger, sneller en vooral duurder. Ook zijn de verschillen tussen arm en rijk veel groter. Ik heb dat vroeger nooit zo ervaren ondanks dat er tussen beide opa's een enorm verschil in inkomen zat. Wel was er meer respect voor wat iemand bereikt had door werken, en niet zozeer welke zaken hij / zij zich kon permitteren. Dit nu is een bling bling maatschappij en ontzettend materialistisch.

Misschien zit het hem daar in.

Ouderen die klagen dat het vroeger beter was, idealiseren de wereld van vroeger. Maar bedenk het volgende: de wereld die ze zo idealiseren, is de wereld uit hun kindertijd, hun jeugd, en hun jongvolwassen jaren. Dat is dus de wereld zoals die door hun ouders en hun grootouders is gemaakt.

De wereld van nu is door de huidige ouderen gemaakt.

Als ze klagen, klagen ze dus over de gevolgen van hun eigen akties.

Ik zou zulke ouderen graag de vraag willen stellen, waarom ze die mooie wereld van vroeger kapot hebben gemaakt. Waarom ze er die puinhoop van hebben gemaakt die ze nu zo beklagen. Fijn dat ze toegeven dat ze er een puinhoop van hebben gemaakt, maar waarom helpen ze de huidige volwassenen dan niet bij het herstellen van hun fouten?

De senioren zijn niet meer wat ze geweest zijn. ;-)