Hoe reageer je op assertieve manier op "kinderen niet welkom"?

Tussen mensen die in een "kinderloze" belevingswereld leven en mensen die de hele dag tussen de kinderen zitten, zit een wereld van verschil. De een vind het maar irritante lastposten die je vrijheid beperken, de ander vind ze juist een verrijking en een onlosmakelijk deel van de samenleving.

Die twee gaan elkaar vrees ik nooit 100 % begrijpen. In verreweg de meeste gevallen gaat het goed, maar bij mensen die "allergisch" zijn voor kinderen, kun je maar twee dingen doen : als je HEEL erg graag met ze om wil gaan om welke reden dan ook zoek je af en toe opvang voor je kinderen (en dat kan voor jezelf ook heel lekker zijn af en toe) , en als het verder toch niet zulke geweldige mensen zijn, schrap je ze gewoon zachtjes van je lijstje. Moet je wellicht niet eens mee WILLEN omgaan.

Het cruciale punt is vaak de manier waarop je kinderen zijn opgevoed ; gedragen ze zich bij een ander rustig en beleefd, houden ze zichzelf goed bezig en vestigen ze niet voortdurend de (negatieve) aandacht op zich, dan is het vrijwel nooit een probleem ze mee te nemen, zelfs niet naar een restaurant ofzo. Zijn het heel drukke, vrije, "spontane" (lees : brutale) kinderen die hun plek beslist niet weten en die voortdurend het middelpunt van het gezelschap zijn, dan zijn ze over het algemeen minder welkom. En helaas lijken die tegenwoordig wel in de meerderheid.

Als jou kinderen in de eerste categorie vallen, ben je een typisch voorbeeld van "de goeden moeten onder de kwaden lijden" (en kunnen we elkaar een hand geven). Maar je weet gewoon niet wat voor ervaringen de mensen hebben met wie je om wilt gaan, zoals hier de mevrouw van de workshop. Ik weet niet of je iets MOET zeggen, maar ik zou gezegd hebben : "Joh, prima, ga jij lekker in je eentje kinderknutsels maken, breng ik mijn geld wel ergens heen waar het gezellig is". Of iets als : "Pardon ?? Je geeft toch niet alleen fröbelles aan volwássenen ?" En het daar gewoon bij laten. Want van iemand die workshops geeft voor volwassenen, hoef je niet te verwachten dat ze dat ook voor kinderen doet ; dat is een compléét ander vak.

Elke situatie waarin kinderen geweigerd worden vraagt om een andere reactie, maar wijzen op het egoïsme of het onthouden van geld geeft de meeste 'bevrediging'. Voor jezelf. Degene die je probeert een sneer te geven, zal er in de regel niet wakker van liggen. Dus als het niet spontaan komt, niet teveel energie in steken.