waarom kunnen mensen die in een gesloten GZZ inrichting zitten ontsnappen om zich daarna voor de trein de gooien

Ze weten altijd wel iets om te ontsnappen, zijn heel erg slim, in oplossing te zoeken om te ontsnappen. Als iemand het in zijn hoofd heeft, krijg je het er ook niet meer uit.

Eigenlijk geef je zelf het antwoord al. De zorg krijgt steeds minder geld. De mensen met suicidale trekjes hebben vaak de meeste zorg nodig. Alleen is de begeleiding vaak niet beschikbaar.

Daarnaast heb je denk ik altijd de afweging tussen de menswaardigheid en de ruimte en vrijheid die je iemand gunt, zelfs in slechte geestelijke gezondheid en de noodzaak tot oplsuiting.

Er wordt vaak gedacht dat iemand die op een gesloten afdeling in een GGZ-instelling opgenomen is 24 uur per etmaal opgesloten zit dan wel in de gaten gehouden wordt. In eerste instantie gebeurt dat wel omdat je er opgenomen wordt, al dan niet met een wettelijke maatregel, omdat de veiligheid van de persoon zelf of van de omgeving in gevaar is. Maar dat betekent natuurlijk niet dat zo iemand de rest van zijn leven opgesloten blijft. Het is de bedoeling dat door behandeling/begeleiding het gevaar afneemt waardoor stapsgewijs vrijheden toegekend kunnen worden. Soms gaat dat mis en dat is heel schrijnend. Maar 100% zekerheid heb je nooit.

Suïcidaliteit kan ook chronisch zijn, bijvoorbeeld bij hardnekkige depressies. Dan moet je je afvragen of het humaan is om iemand jarenlang op te sluiten zonder uitzicht op enige verbetering. En dan heb je ook nog de zogenaamde balanssuïcides. Het besluit om uit het leven te stappen kan rust geven. Daar kunnen behandelaars en familie zich op verkijken door te veronderstellen dat het eindelijk beter lijkt te gaan. Dat is meteen ook het moment bij uitstek om weer vrijheden te krijgen waardoor het voornemen gemakkelijker waar kan worden gemaakt.

Ik vind het jammer dat een aantal suïcideplegers geen kans ziet om het op een relatief milde manier te doen of misschien zelfs een agressieve methode nodig te vinden. De trein is een zeker middel maar schokkend voor de directe betrokkenen. Laf kan ik zelfdoding niet vinden. Wel vraag ik me altijd af of er echt geen oplossing was, zeker gezien de vele misverstanden over depressies en doodswensen die er heersen, vaak ook bij professionals in de zorg.

In de GGZ instelling in Vught loopt er een spoorweg zowat door de tuin van deze instelling de treinen van en naar Den Bosch rijden daar ook altijd langzaam maar ik geloof dat als je graag een einde aan je leven wilt maken er altijd een manier is om dat te doen