Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

waarom is het niet goed om calorieën te tellen ?

Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
1.1K
ItisILeClerc
12 jaar geleden
omdat we tegenwoordig met joules werken
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
niet per definitie, maar in dit geval omdat je niet gezond bezig bent met je voeding: zie je andere vragen. ergens zal je duidelijk zijn gemaakt dat het niet gezond is, of jij hier op een obsessieve manier mee bezig bent. (anders zou je de vraag immers niet stellen toch?)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Het is gewoon de angst om te verdikken
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
dat snap ik dat dit angst er is, maar je zal een manier moeten vinden om die angst niet alles te laten beheersen nu de situatie anders is, omdat jij zelf in staat bent geweest om je gewicht in de hand te krijgen, en je eetpatroon te veranderen. die angst hoort bij het gewicht van toen, maar nu heb je dat gewicht niet meer, én je weet hoe en wat je moet doen MOCHT je weer dikker worden ALS het je weer overkomt, en ALS je niet tijdig in te grijpen, ALS je niet doorhebt dat het langzaam maar zeker weer 'verkeerd' gaat. dat zijn een heleboel 'alsjes' die helemaal niet van toepassing zijn.
verantwoord eten en voldoende bewegen voorkomen het dikker worden en dit beheers je want dat heb je jezelf al bewezen immers!!
vergeet ook niet te genieten van wat je eet want het is verdomd lastig als eten een beladen iets gaat worden, maar dat zal je wrss al ontdekt hebben. schrijf eens voor jezelf op:
#toen#
hoelang heeft het geduurd voor je dit gewicht had
waardoor is het gekomen dat je aan kon komen
waarom kon je dit niet voorkomen
hoe voelde je je toen je DAT gewicht had #nu#
hoeveel prettiger voel je je bij dit gewicht (NU dus, over DIT gewicht) :)
wat heb je veranderd om dit gewicht te behalen
hoe heb je dit veranderd
waarom kon je deze dingen nu WEL toepassen
wat moet je doen om dit vast te houden.
wat voel ik omdát ik ben afgevallen. elke keer als je bang bent dat je een dikkertje gaat worden pak je dit lijstje er weer bij, steeds weer.
net zolang dat hetgeen wat onder #toen# staat niet meer zo beladen is, en wat onder #NU# staat hetgeen is van waaruit en waarmee je verder kan. heb vertouwen in jezelf hoor, want als je kijkt waar je nu staat en wil/kan zien wat je overwonnen hebt en voor elkaar hebt gebokst mag je hier echt wel trots op zijn en tevreden over zijn.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dankjewel voor de steun. :)

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (3)

Je kunt niet zo in het algemeen stellen dat het niet goed zou zijn om calorieën te tellen. Als jij de twintig gepasseerd bent en moet letten op wat je binnen krijgt omdat je anders neiging tot corpulentie hebt, dan is het compleet anders dan wanneer je tussen de tien en de zeventien bent en je laat beïnvloeden door wat fotomodellen aan figuur laten zien. In het laatste geval ligt anorexia nervosa op de loer, en dan is het tellen van de miniemste hapjes eten inderdaad niet goed.
(Lees meer...)
Amadea
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
idd, zoals een blokje ananas bijvoorbeeld.
(niet om lullig te doen, maar omdat iemand met een eetstoornis wel op deze wijze begint, het denkt tijdelijk te doen, en het allemaal wel in de hand te hebben tot een bepaald streefgewicht wat op zich al niet bij een gezond lijf hoort als men dit staaft aan de schale modelletjes en een rolletje hier of daar)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Neen, doordat ik 10 kilo ben afgevallen onder begeleiding is er gewoon een schrik voor terug te verdikken en terug dik te worden
Kcal tellen kan nuttig zijn als je wilt afvallen, maar je snapt niet precies waarom.
Door te tellen en bij te houden wat je eet, krijg je een beter overzicht wat je binnenkrijgt, en kun je aanpassingen maken om je doel te bereiken.

Het gevaar is alleen dat je er in kan doorslaan, je gaat alles tellen, heel precies afwegen, of iets weigeren omdat het iets te veel kcal bevat.

En kcal zegt niet alles, een bordje friet en een groot bord met groente en fruit kan hetzelfde aantal kcal bevatten, maar toch is optie 2 veel beter, wegens de voedingswaarde.

Toegevoegd na 2 minuten:
En je lichaam reageert ook anders op bepaalde stoffen.
Hevig bewerkte producten, junkfood etc, zijn veel moeilijker te verteren dan een zelfgemaakte gezonde maaltijd. Daarvan worden de voedingswaarden veel sneller opgenomen.

Je kunt kcal af en toe een dagje tellen om te kijken of je goed bezig bent (doe ik soms ook) en voor de rest kun je beter naar je lichaam luisteren. Als je bewust en rustig eet, merk je vaak vanzelf wel of je genoeg hebt gehad of meer nodig hebt.

Toegevoegd na 18 minuten:
Als je wilt weten hoeveel kcal er in 1 klein stukje afgesneden ananas zit, is dat een teken dat je er een beetje obsessief mee bezig bent (je andere vraag hier: http://www.goeievraag.nl/vraag/eten-drinken/overig/kcal-bevat-klein-stukje-vers.362040 )
(Lees meer...)
Ritsuka
12 jaar geleden
omdat het enkel wat zegt over de brandstof die het oplevert, en niet over de voeding zelf (de gezonde dingen die erin kunnen zitten dus)

mensen denken dat ze niet teveel moeten eten, en danzij de schrale modepopjes is het beeld van een gezond lichaam enorm vertekend.

het kan geen kwaad om te tellen, maar als je op een gezonde manier bezig bent met eten, je (volgens de arts!) niet te zwaar of te licht bent, lekker sport dan heeft het totaal geen zin om te tellen.

het kan zinvol zijn om te tellen als je wil weten wat je verbrand. (zo vrat ik me vroeger klem, maar fietste dagelijks 3 uur, reed gem. 3 uur paard pers dag, schouwde met voer, stront, hindernissen etc. etc.)
nam enorm veel tot me, maar verbrandde het ook. puur uit nieuwsgierigheid heb ik een keer wat ik zo wegwerkte.

het is dus enkel niet goed als je gewicht een obsessie is, en dit de reden is waarom men elk hapje en product analyseert n.a.v. de calorietjes.

dus gezond en gevarieerd eten, lekker bewegen, af en toe eens lekker 'zondigen' en al dat tellen is helemaal niet nodig.

mensen denken helaas nog te vaak dat calorieën dikmakers zijn, maar dit is per definitie helemaal niet waar.

weet niet vanwaar je interesse, maar ff ter aanvullende info: als je wat wil veranderen aan je voedingspatroon laat dan eerst door een arts of diëtist vertellen dat het noodzaak is. en áls het noodzaak is ga dan niet zelf klungelen hieraan, ook niet met tips die je krijgt want en kan gewoon geen rekening houden met je stofwisseling, je groei, hormoonhuishouding, zelfbeeld, biologische beschikbaarheid,, en al dat soort dingen die nog belangrijker zijn dat enkel het voedsel waarvan calorieën maar een heel klein onderdeeltje van zijn van een veel groter geheel.

door verkeerd te lijnen en te eten kan je je hele systeem op zijn kop zetten, dus nooit 'doe het zelven' hieraan.

als het echt enkel tellen is, en ook blijft is er niets aan het handje dus. :)

Toegevoegd na 46 minuten:
gezien je andere vragen denk ik overigen dat je niet gezond bezig bent met je voedsel.

Toegevoegd na 49 minuten:
onderstaande linkje enkel voor de tekst w.b. de risicogroep, wil dus verder niets suggeren hiermee maar hoop dat het stof is tot nadenken.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Ja, ik heb een kleine obsessie met eten. Doordat ik 10 kilo ben afgevallen ( onder begeleiding van een dietist) heb ik gewoon een grote schrik om terug bij te komen en yerug een 'dikkertje' te worden.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
kleine obsessie? je andere vraag gaat over een stukje ananas notabene. het is prima dat 10 kg bent afgevallen en dat is ook heel knap van je. ik begrijp dat je niet terug wil naar dat gewicht, maar als jij hebt geleerd je eetpatroon te veranderen en hier nog wat ondersteuning en begeleiding in wil is de dietiste toch echt de juiste persoon hiervoor. obsessie met eten is niet enkel wat lichamelijks, maar iets wat in je systeem gaat zitten waardoor je een heel vertekend beeld krijgt bij eten, en bij jezelf. ik snap dat je de regie over je gewicht wil houden, en ik snap de angst dat je je veel voelt zoals toen omdat je dikker was. hoe dan ook: jij bent nu niet op een gezonde manier bezig met je gewicht. dat beeld van dikkertje is geweest, en dat is voorbij. je hebt je klote gevoeld, en dat is ook voorbij.
je hebt laten zien dat je anders kon, je weet dat je je prettiger kan voelen nu, dus laat dit niet vergallen door de angst voor het gevoel wat je toen had omdat je te dik was. als jij je door angst laat sturen denk ik dat je je op gevaarlijk terrein begeeft als je op deze manier met eten bezig bent, en vind dat heel erg voor je.
als je huidige gewicht die angst niet weg kan nemen, wat -, en hoeveel gewichtsverlies kan dit dan wel en ben je al niet bezig om je grenzen hierin te verleggen om het zonder diëtist te doen op deze manier?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
+!plus
Ik herken als Anorexia-patiënt onmiddelijk als iemand in de gevarenzone is beland.
Ik wilde eerst ook alleen wat afvallen,en toen ik mijn streefgewicht had bereikt nog een beetje(voor de zekerheid..)en nog een beetje enz.
En toen kon ik niet meer stoppen.
Mijn menstruatie stopte,ik ging flauwvallen en ga zo maar door.
Nu zie ik alleen nog calorieen als ik aan eten denk,ik voel me schuldig als ik wat eet en ben echt niet gelukkiger geworden.
@dmetsjul:LAAT HET NIET ZOVER KOMEN!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
ik moest ook meteen jou denken toen ik het las. het gevaar is dat men wel begrijpt dat het anderen zo is verlopen met alle gevolgen van dien, maar iedereen denkt: ik heb het wel in de hand, bij mijn komt het niet zover. dát is het gevaar van deze sluipende en slopende eetstoornis. het heeft op ALLES impact en je raakt zelf de grip kwijt. goed dat je jou ervaring hier kenbaar maakt want men kan niet vaak genoeg op de gevaren wijzen van iets wat zo onschuldig begint.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Dat klopt dat je de grip op alles kwijtraakt.
Ik weet nog dat mensen tegen me gingen zeggen dat ik moest stoppen met afvallen omdat ik te mager werd,ik het niet geloofde.
Ik dacht serieus dat iedereen jaloers op me was.
Toen mijn moeder tegen me zei 'ik ben bang dat je anorexia hebt' werd ik woedend.
En een tante van me is notabene aan de gevolgen van Anorexia overleden..
Haar hart heeft het gewoon opgegeven.
Ze woog toen 31 kilo bij 1.68.
Ik was ook in de war geraakt door tekorten en ondervoeding.
Je weet dan echt niet meer wat je doet,je denkt dat iedereen tegen je is en dan luister je alleen nog naar dat stemmetje in je hoofd dat zegt dat je MOET afvallen.
Ik ben nog steeds bezig beter te worden en ik kan elke dag wel huilen dat het zo ver is gekomen.
En dat ik mijn familie zoveel verdriet bezorg.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
wrss heeft je familie verdriet omdat ze zelf machteloos staan hierin (hebben het niet weten te voorkomen) net als jij. iemand zien struggelen waar je om geeft is iets wat zeer doet, maar verdriet doen omdat jij ze dit bezorgt?
dat moet wel een heel belastend idee zijn voor je.
jij bent ook overdonderd hierdoor, je stond ook in de macht van 'het beeld wat niet klopte' dus jij had dit ook niet kunnen voorkomen. vreselijk wat je tante is overkomen, wat het NOG meer beladen maak (ook voor jou naar je ouders, ook naar jezelf toe)
juist daardoor zal het voor hun ook een hele grote angst zijn nu jij met dezelfde eetstoornis te maken hebt (en veel heftiger hebt gehad als ik het goed begrijp) natuurlijk is het dieptriest dat het zover is gekomen, maar als ik ook van jou lees wat je voor je kiezen hebt gehad (en nog) ben je zoveel verder.
niemand, maar dan ook helemaal niemand had dit kunnen voorkomen, dus jij hebt hier geen schuld aan. dat het nu niet van een leien dakje gaat is niet verwondelijk (het is nogal wat!!) maar hoop dat je voor jezelf de motivatie kan vinden om deze strijd steeds weer aan te gaan, ook als het minder gaat nu en dan. je hebt al meer kunnen bolwerken op jou leeftijd, dan menig mens in zijn hele leven voor ooit zijn kiezen zal krijgen en al veel eerder het bijltje er bij neer gooit. vergeet dat ook niet hoor meis!
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
heel pakkende getuigenis. Ik zit wel niet in de gevarenzone denk ik. Zoals ik al eerder heb vermeld. gewoon de schrik van vroeger de gedachte
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
snap dat je het zo ziet, maar je kan er toch niet omheen dat je een obsessie met eten hebt, en bij elk persoon die anorexia heeft het hier ook mee begonnen is? hoe weet jij dan zeker, of waarom denk jij dat je niet in de gevarenzone zou #kunnen# zitten?
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
De laatste keer dat ik was opgenomen zat in de kliniek een meisje dat van 120 kilo naar 34 kilo was gegaan.
Van overgewicht naar anorexia.
Ze was begonnen met afvallen(wat nodig was)en was helemaal doorgeslagen.
Ze zei dat dat dikke meisje dat ze was nog steeds in haar hoofd zit.
Iedereen kan een eetstoornis ontwikkelen.
Als je je zorgen maakt om de calorieën in een stukje fruit ben je echt niet goed bezig.
Dan zit je echt wel in de gevarenzone.
Al denk je zelf van niet,ik dacht ook niet dat ik zou doorslaan.
Ik heb maanden doorgebracht met calorieën tellen,moest vanmezelf tientallen keer per dag in m'n hoofd alles overnieuw tellen,ik had 2 weegschalen waar ik me zo'n 10x per dag op woog en ik moest vanmezelf dwangmatig fitnessen om de paar calorieën die ik binnen kreeg er weer af te krijgen.
Tot ik instortte en met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht en verplicht werd opgenomen.
En ik dacht nog steeds dat ik goed bezig was want ik wilde nou eenmaal niet dik worden.
Probeer gewoon gezond en met mate te eten en te genieten.
Ik kan het niet meer en moet weer normaal leren eten.
Ritsuka
12 jaar geleden
Top antwoord, plus van mij.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding