Onze bouvier

je zegt het eigenlijk zelf al; je kan niets meer voor haar doen dan haar te laten gaan.
soms wil het helpen een dier een aantal dagen aan het infuus te leggen zodat de nieren goed gespoeld worden, maar blijkbaar ziet de dierenarts hier geen heil meer in.
ze zal waarschijnlijk inderdaad niet veel pijn hebben, maar wel misselijk zijn en en hoofdpijn hebben, ivm de afvalstoffen in het bloed.
verder zal ze niet meer beter worden, en alleen maar verder achteruit gaan.
wacht niet te lang, en heel veel sterkte!

Maar lieve schat, je lieve schat is in een mensenleven al 80 jaar oud!
Hij zal een keertje doodgaan en en lijkt erop dat je nu zijn leven alleen nog maar zo prettig mogelijk kan maken.
Wat je kunt doen is meer en meer liefde geven, lekkere brokjes, schoon water en vooral veel liefde.

Is het nog zinvol om dit lijden te laten voortduren.
14 jaar is een mooie leeftijd, zo te lezen heeft jullie bouvier een liefdevol leven geleid, en dan is mijn antwoord, dat je dan beter humaan kan zijn, en het lijden niet langer moet voort laten duren.
Overleg goed met de dierenarts, die heeft de beste kennis, helaas heb ik geen wondermiddel, om jullie bouvier te kunnen helpen.
Een antwoord, waarmee ikzelf ook moeite mee heb, maar dat is mijn oprechte mening, ook ik heb voor zo`n dillema gestaan.
Ik had wel de mogelijkheid toen, dat ik dit thuis kon laten doen, zodat wij met zijn allen afscheid konden nemen, in zijn eigen vertrouwde omgeving, hier zou je eventueel ook naar kunnen vragen of dat mogelijk is.

Toen mijn hond 12 jaar en drie maanden was, heb ik ook voor de keus gestaan. Mijn dierenarts (superkerel) zei, dat de hond het zelf aangaf als haar tijd gekomen was. Als je zó lang met een hond samenleeft, weet je wanneer hij zegt: baas, het is genoeg geweest.

Hij heeft gelijk gehad. We zaten samen, mijn man en ik, in de kamer, toen een klagelijk kreunen ons overduidelijk het antwoord gaf op de ultieme vraag. "Laat me gaan"was het antwoord wat ze gaf.

Daar kan je niet omheen. Het was niet te vroeg en ook niet te laat, ze wilde het zelf. De dierenarts is bij ons thuis geweest en hoe verdrietig we ook waren, het was heel respectvol naar het dier toe dat zolang haar leven met ons had gedeeld.

Ik wens je veel sterkte, je zult het nog moeilijk krijgen. Een goede hond is met je hart verweven. Dat gevoel raak je nooit meer kwijt.

Op het moment dat het lijden van je lieve hond niet dragelijk mee ris en er is geen zicht op verbetering zul je voor een keuze komen te staan.

Ga ik voor de bestwil van dat dier of mijn behoefte hem niet te verliezen.
En die keuze is zwaar maar denk ik wel te doen. Want je houdt van dat diertje.

Sterkte, sommige mensen begrijpen niet dat na 14 jaar afscheid van een dier heel zwaar kan zijn.

haar uit dr lijden verlossen.
het is zooooooooo vreselijk hard, maar neem van mij aan dat dit voort beestje het beste is.
voor jullie niet, maar voor de hond wel.

heel veel sterkte.

Het klinkt alsof jullie Bouvier er klaar mee is. Als de dierenarts niets meer voor haar kan doen, dan zal zij steeds verder verzwakken. Als er nog iets te doen viel voor haar, had de dierenarts dat zeker geadviseerd.
Wellicht heeft ze geen pijn, maar prettig zal zij zich toch niet voelen. Verzwakt door te weinig eten, herhaalde epileptische insulten, lijkt me toch dat zij zo niet lang door kan gaan.
De beslissing is natuurlijk aan jullie. Maar wij kunnen als eigenaar onze huisdieren het laatste lijden besparen. Bestudeer haar goed en vraag jezelf af of je doorgaat omdat jij nog geen afscheid wilt/kunt nemen of omdat je denkt dat er echt nog een kwalitatief leven voor haar is.
Succes met deze moeilijke afweging!